SKIP_TO
Kategoria: Nauki teologiczne

Źródła duchowości Europy. Święta Elżbieta - świadectwo miłości miłosiernej

autorzy: Mirosław Mróz redaktorzy: Mirosław Mróz
Rok wydania:2009 Nr wydania:pierwsze Liczba stron:464 ISBN:978-83-231-2339-2 ISBN (oprawa miękka):978-83-231-2338-5
OPIS

Publikacja Źródła duchowości Europy.Święta Elżbieta -świadectwo miłości miłosiernej jest wydawnictwem okolicznościowym z okazji niezwykłego jubileuszu 8oo-lecia urodzin św. Elżbiety ukazującym się za sprawą Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.Z okazji tego jubileuszu Kościoły Ewangelicki w Hessen i Landes-kirchenamt Kassel z Niemiec przygotowały wraz z Prowincją Toruńską Sióstr Elżbietanek polską wersję wystawy Korona,chleb i róże, która w postaci multimedialnej jest dołączona do niniejszej książki.

Święta Elżbieta, mimo iż jest świętą XIII-wieczną, może inspirować swoją normalnością i prostotą człowieka każdej epoki i każdego stanu. Czczą ją nie tylko chrześcijanie, ale każdy, kto o niej słyszy, ceni ją jako kobietę zaangażowaną w dobro drugiego człowieka. Gdyby żyła w czasach nam współczesnych z pewnością również zajęłaby się biedą dzisiejszego świata. Była wzorem miłości, człowiekiem dla drugich, ponieważ tak jak Chrystus całe swoje życie ukierunkowała dla „kogoś Innego" - dla Boga i z Boga. Jej oddanie się Bogu znalazło dopełnienie w konieczności oddania się ludziom, a życie było radykalnym świadectwem bycia dla innych. Głębokie zjednoczenie św. Elżbiety z Chrystusem spowodowało, że czuła się jednocześnie zjednoczona ze wszystkimi udręczonymi i obciążonymi, ponieważ Chrystus się z nimi utożsamiał. Odnalazła Chrystusa w ubogich i chorych, pogardzanych i odtrąconych i to właśnie Jemu w nich pomagała. Ta prawda, że to sam Chrystus wyciąga do nas ręce i pozwala sobie pomagać i się obdarowywać, tak bardzo ją urzekła, że jej ludzkie odczucia wobec drugiego człowieka przekroczyły wszelkie granice.

Elżbieta pozostawiła nam wzór miłości, która ma w sobie ukrytą moc,ale która jednocześnie niesie konieczność umierania dla siebie,swoich pragnień,wyobrażeń, dla chcenia. To nie może być miłość naturalna, ale nadprzyrodzona - Boża, kształtowana przez Słowo Boże i określana potocznie jako miłość caritas. Wszystkie czyny miłosierdzia muszą przybrać kształt tej miłości caritas, gdyż w przeciwnym razie tracą sens i wartość. Troszcząc się o drugiego człowieka,powinniśmy to robić w taki sposób,by odczuł on Chrystusa, który się o niego troszczy. Motywacją czynu powinna być troska wypływająca z miłości, a nie chęć lepszego samopoczucia, dbania o własną doskonałość czy uznanie w oczach innych. Człowiek jest zobowiązany przemieniać swoją motywację, dając w ten sposób świadectwo o Miłości, która objawiła się w Chrystusie. Tylko ten naprawdę kocha, kto kocha ze względu na Chrystusa. Bez Niego nie można nikogo pokochać do końca.

Święta Elżbieta zrozumiała, że miłość w pojęciu miłości caritas będzie zawsze aktualna i konieczna, bo kto spróbuje zdystansować się od tej miłości, przekreśli jednocześnie człowieka w jego człowieczeństwie i tym samym potraktuje go jedynie przedmiotowo. Św. Elżbieta doskonale zdawała sobie sprawę z tego, o czym my, ludzie XXI wieku, zapominamy, iż zawsze jest obok nas ktoś, kto cierpi, potrzebuje pomocy i pocieszenia, kto czuje się samotny i opuszczony, kto potrzebuje wsparcia materialnego czy duchowego, komu potrzebna jest pomoc w duchu miłości caritas. Ta właśnie miłość staje się źródłem troski o drugiego człowieka i podpowiada, jak w danej, konkretnej sytuacji należy mu pomóc.

Święta Elżbieta może urzekać człowieka każdej epoki swoją naturalnością, zwyczajnością i prostotą w dążeniu do świętości. Przesłanie płynące z jej życia jest również inspiracją dla jej duchowych córek - sióstr elżbietanek, które starają się naśladować swoją Patronkę przede wszystkim w czynieniu miłosierdzia.

Siostry elżbietanki Prowincji Toruńskiej posługują w 28 placówkach,bardzo zróżnicowanej działalności. Nadal, choć ze względu na ograniczone możliwości,nie we wszystkich placówkach, prowadzą ambulatoryjną pielęgnację chorych. Siostry posługują jako pielęgniarki i opiekunki w Domach Opieki Społecznej dla dzieci i dorosłych, prowadzą hospicjum, pracują w przedszkolach, katechizują; posługują w kuriach, domu biskupim,Wyższym Seminarium Duchownym, Wydziale Teologicznym oraz w Domu Księży Emerytów, a także pracują przy kościołach jako zakrystianki i organistki. Za przykładem św. Elżbiety siostry starają się odczytywać znaki czasu, co można zauważyć w różnorodności podejmowanych zadań. Zgodnie z treściąKonstytucji, pragniemy zauważyć, że:

Wierne charyzmatowi naszego Zgromadzenia, uwzględniając wymagania Królestwa Bożego w świecie współczesnym, pozostajemy otwarte na nowe,właściwenam zadania, uzależnione od okoliczności czasu i miejsca, które zostaną nam przez Kościół przekazane.

Celem niniejszej publikacji jest ukazanie, iż dla miłości czas nie ma znaczenia. Idea miłości miłosiernej,którą zapoczątkowała w XIII wieku św. Elżbieta, jest aktualnarównież dzisiaj. Zmieniły się warunki zewnętrzne, ale niezmiennypozostaje człowiek ze swoim cierpieniem, opuszczeniem iupokorzeniem. I tak jak kiedyś św. Elżbieta potrafiła dostrzecczłowieka potrzebującego, tak trzeba, byśmy i my potrafili gozauważyći co ważniejsze - byśmy nie pozostali obojętni, ale okazali mu miłosierdzie.Przykład jej życia jest dla nas wezwaniem do otwarcia się naczłowieka potrzebującego i bycia dla drugiego, nie z poczucia obowiązku,ale z miłości.

ks. Mirosław Mróz, ks. Jan Perszon,s. Katarzyna Żaneta Sztylc

Inne z tej kategorii

Przydatne linki

W związku ze zmianą serwisów WWW Wydawnictwa Naukowego UMK mogą wystąpić utrudnienia w działaniu sklepu internetowego. Za wszelkie niedogodności przepraszamy.