profesor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, kierownik Zakładu Komparatystyki Słowiańskiej Instytutu Filologii Słowiańskiej. Jego zainteresowania naukowe dotyczą głownie języków i gwar słowiańskich (zwłaszcza polskich i białoruskich) oraz ich wzajemnych relacji systemowych i historycznych. Prowadzi zajęcia dydaktyczne z przedmiotów diachronicznych ze studentami etnologii, polonistyki oraz kierunków slawistycznych. Opublikował ponad 100 artykułów i rozpraw z zakresu komparatystyki słowiańskiej oraz kitabistyki. Prowadzi badania nad piśmiennictwem Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego, zwłaszcza nad kitabami („Kitab Tatarów litewsko-polskich. Paleografia. Grafia. Język”, Toruń 1986; „Klucz do raju. Księga Tatarów litewsko-polskich z XVIII wieku w przekładzie i opracowaniu Henryka Jankowskiego i Czesława Łapicza”, Warszawa 2000) oraz tefsirami [„Najstarszy polski przekład Koranu (tefsir muzułmanów Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1788 roku na tle polskich przekładów świętej Księgi islamu. Studium filologiczno-historyczne”) – w ostatniej fazie przygotowawczej]. Interesuje się także teolingwistyką („Chrestomatia teolingwistyczna”, pod red. A. K. Gadomskiego i Cz. Łapicza, Symferopol 2009).