Z wprowadzenia
Tadeusz Czeżowski był jednym z najbliższych uczniów Kazimierza Twardowskiego i czołową, a jak sądzą niektórzy, niedocenioną postacią szkoły lwowsko-warszawskiej. Nauka stanowiła dla niego metodologiczny zwornik szeroko pojmowanej filozofii. Wyróżnikiem naukowego badania jest koniunkcja logiki i empirii. Filozofia skierowana jest ku najbardziej podstawowym, najbardziej całościowym obszarom doświadczenia i może być uprawiana sensownie jedynie wtedy, jeśli jest uprawiana naukowo.
Filozofia stanowi, zdaniem Czeżowskiego, zespół nauk teoretycznych i praktycznych, zawsze jednak ogólnych i abstrakcyjnych. Do nauk filozoficznych zaliczał metafizykę, epistemologię, psychologię, etykę, estetykę, logikę i historię filozofii. Filozofia może być więc tylko naukowa, a twierdzenia swoje musi bowiem formułować jasno i ściśle, a wreszcie - musi je uzasadniać. Filozof powinien mieć głębokie poczucie słuszności głoszonych prawd, wypowiadać poglądy naukowo uzasadnione i brać za nie pełną odpowiedzialność. Czeżowski łączył antydogmatyzm z neutralnością światopoglądową, był przeciwnikiem mieszania nauk filozoficznych i światopoglądu, jakikolwiek by to nie był światopogląd. Problem ten ujawnia się z jednej strony w jego rozważaniach na temat metafizyki, z drugiej - w deontologii nauki(...)
