Uwarunkowania, w jakich znalazły się polskie przedsiębiorstwa w przeciągu ostatnich kilkunastu latach, uległy głębokim i niekwestionowanym zmianom. Stało się tak na skutek przemian związanych z transformacją systemową polskiej gospodarki oraz rozpoczętą integracją kraju z Unią Europejską. Współczesne otoczenie, jako bardzo istotna zmienna niezależna, wpływa z coraz większą siłą na wszelkie podmioty gospodarcze. Wpływ ten staje się na tyle istotny, że może kształtować przyszłość i kierunki dalszego działania przedsiębiorstwa, a nawet przesądzić o kontynuowaniu tej działalności. Wobec tego współczesne otoczenie może zmuszać przedsiębiorstwo do określonych zachowań, a ich wyrazem jest przyjęta i realizowana strategia.
Wzrost zmienności i niepewności otoczenia nasilił się w ostatniej dekadzie XX wieku w skali globalnej, a początek nowego stulecia przyniósł kontynuację tych zmian, między innymi w zakresie niespotykanego rozwoju technologii informatycznej i cyfrowej. W takiej sytuacji warunkiem przetrwania i rozwoju przedsiębiorstwa staje się umiejętne dostosowywanie strategii - a nawet coraz częściej całkowita jej zmiana - w szczególności do nowych sytuacji w makrootoczeniu i do uwarunkowań rynkowych. Zarządzanie przedsiębiorstwami na początku obecnego stulecia potwierdza wzmożony nacisk na traktowanie ich jako organizacji otwartych, których cele i decyzje ustanawiane są w ścisłym powiązaniu z otoczeniem. W literaturze naukowej z obszaru zarządzania podkreśla się od dawna, że otoczenie staje się, także dla współczesnych przedsiębiorstw, coraz mniej „hojne", ale za to coraz bardziej „restrykcyjne". Wobec tego ciągle wydaje się aktualne stwierdzenie, że ewolucja otoczenia ma dla przedsiębiorstwa większe znaczenie niż reguły jego wewnętrznego działania. Na skutek tego przedsiębiorstwa, dążące do zapewnienia i ciągłego poprawiania efektywności swoich działań, powinny co pewien czas odrzucać to, co było efektywne w przeszłości i poszukiwać nieustannie nowych celów i rozwiązań.
Ze wstępu
