Pierzeje Rynku Nowomiejskiego w Toruniu - historia przekształceń (frag.)
Nowe Miasto jest dzisiaj częścią historycznego centrum Torunia, jednak pierwotnie stanowiło odrębny ośrodek miejski. Nadal czytelne są wyznaczone w XIII w. granice Starego i Nowego Miasta oraz położonego klinowo między nimi terenu zamkowego. Posiłkując się materiałami archiwalnymi, w tym ikonografią, oraz literaturą, spróbujemy prześledzić historię przemian placu rynkowego młodszego z tych ośrodków: lokowanego w 1264 r. Nowego Miasta, zwracając szczególną uwagę na przekształcenia, jakie zaszły w otaczających go pierzejach od XIII w. aż po czasy obecne.
Miasto zostało założone z myślą o rzemieślnikach i drobnych kupcach. Topografię rozplanowano pod kątem specyfiki zawodowej jego mieszkańców i podporządkowano ją przecinającym się tu szlakom handlowym. Wzięto również pod uwagę istniejące już założenie klasztorne dominikanów. Ostatecznie powstał regularny, szachownicowy układ ulic i bloków zabudowy.
