Niniejsza praca jest poświęcona pewnym rachunkom logicznym, tzw. logikom adaptującym sprzeczność. Jednym z jej celów jest również porównanie dwóch nieomalże klasycznych już logik adaptujących sprzeczność z logiką dyskusyjną Jaśkowskiego.
Logiki adaptujące sprzeczność stanowią podklasę szerszej rodziny logik adaptywnych (adaptive logics). Twórcą logik adaptywnych jest prof. Diderik Batens z Gandawy w Belgii. Głównym celem, dla którego je stworzono, jest radzenie sobie w sytuacji, gdy przesłanki, którymi operujemy, są sprzeczne, tzn. gdy dają się z nich wydedukować dwa zdania sprzeczne: A i non-A. Można postawić sobie pytanie, dlaczego istnieje konieczność „adaptowania" sprzeczności? Czemu nie wystarcza stosowanie „zwykłej" logiki klasycznej.
W życiu codziennym zwykle unikamy sprzeczności. Dzieje się tak z wielu powodów. Trudno dla przykładu snuć plany na przyszłość, kiedy - pomijając jej nieprzewidywalność - dane, którymi dysponujemy, są jeszcze dodatkowo wzajemnie sprzeczne. Odnalezienie w rozumowaniu naszego rozmówcy uznanych przez niego zdań wzajemnie sprzecznych może stać się dla nas powodem do wątpienia w jego wiarygodność bądź prawdomówność, dając sposobność do dyskusyjnego „ataku". Dlaczego tak się dzieje?
