Stosunki własnościowe ze względu na ich węzłową rolę określić można jako podstawową zasadę organizacyjną systemu społeczno-gospodarczego. Własność jest pewnym zbiorem (wiązką) uprawnień, którymi dysponuje właściciel danego obiektu. Tworzą go prawo do osiągania korzyści z przedmiotu własności oraz prawo do kontroli nad sposobem jego wykorzystania. Własność może być także źródłem władzy i dawać możliwość kontroli nad tymi podmiotami, które własności nie posiadają. Pochodnymi stosunków własnościowych są zatem system decyzyjny oraz charakter sprawowanej w danym kraju władzy. Zasadnicze znaczenie ma przy tym rozróżnienie między sensem formalno-prawnym i ekonomicznym własności. Głównie tym kwestiom rozpatrywanym w płaszczyźnie makro-i mikroekonomicznej poświęcona została pierwsza cześć niniejszego opracowania.