Biblia z kanoniczną tradycją katolicką oraz symbolika wierzeń niechrześcijańskich związanych z etosem rolniczym stanowią dwa źródła, w niektórych aspektach sobie bliskie, częściej jednak przeciwstawne, które ukształtowały biblię ludową. Celem tej pracy jest rekonstrukcja modelu biblii ludowej, to znaczy zasad, którymi kierowali czy kierują się jej twórcy. Zasady te zostały przedstawione jako symboliczne relacje postaci i zdarzeń. Kompetentni rozmówcy bywają świadomi tych relacji. Ponieważ odnoszą się one do symboli, wyrażaj się w obrazach (stąd istotną rolę w ich prezentacji odgrywa ikonografia sztuki ludowej, a także opisy snów i wizji) oraz mogą mieć odbicie w rytuałach. Te zaś najtrudniej zrekonstruować, bo obrzędowość ludowa niekiedy ściśle nawiązywała do szczegółów dawnego rytuału kościelnego, którego znajomość umożliwia interpretację wciąż jeszcze funkcjonujących wierzeń.
profesor w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego, kieruje Zakładem Etnologii Polski i Europy. Wykłada antropologię religii i teorie kultury. Autorka studiów o apokryfach, modlitwie i ofierze, ekspresji religijnej i jej związkach z tożsamością na pograniczach katolicyzmu i prawosławia, komunikacji kulturowej na pograniczu polsko-ukraińskim. Prowadziła etnograficzne badania terenowe kultury religijnej w Polsce wschodniej i centralnej, na Litwie, Białorusi i Ukrainie. Opublikowała m.in. Bohater wsi. Mit i stereotypy (1991), Apokryf jak próba wiary (2003), O długim trwaniu Polaków na Podolu. Imponderabilia tożsamości tożsamości (2003), Apokryficzne interpretacje kurbanu jako ofiary chrześcijańskiej (2005), Zbiorowe doświadczenie religijne a współczesne praktyki kulturowe (2008), Antropologia, historia a sprawa ukraińska. O taktyce pogranicza (2011).
