Ze wstępu
(...)Destrukcja materiałów budowlanych przyczynia się do zniszczenia konstrukcji budowli. W przeszłości na stan zachowania zabytków architektonicznych miały wpływ również liczne wojny oraz kataklizmy naturalne, po których budowle odbudowywano, często z niewielu zachowanych fragmentów. W krajach Dalekiego Wschodu, m.in. w Japonii, do dziś podstawowym sposobem konserwacji zniszczonych obiektów, głównie drewnianych, jest ich rekonstrukcja z nowego materiału lub wymiana zniszczonych fragmentów. Również w Polsce odbudowano po II wojnie światowej zespoły zabytkowe, m.in. Starego Miasta, Zamku Królewskiego w Warszawie, Starego Miasta w Gdańsku czy Wrocławiu.
Od czasów starożytnych doceniano wartość budowli i dzieła sztuki, świadczą o tym zapiski w kronikach oraz same dzieła, które przetrwały do dziś. Pomimo że już w I wieku n.e. Rzymianie sformułowali pierwsze państwowe dekrety na rzecz ochrony zabytków, działania w zakresie konserwacji były chaotyczne i prawdopodobnie sprowadzały się do uzupełnień w stylu zabytku. Na przestrzeni wieków, zgodnie z panującą w danym okresie modą zabytki wielokrotnie przebudowywano(...)
(...)Wyraźnie zaznacza się brak opracowań łączących dobrą znajomość mechanizmu syntezy, właściwości związków krzemoorganicznych z przebiegiem tych procesów w kamieniu, jak również zmian, jakie zachodzą w kamieniu w wyniku wzajemnego oddziaływania związków krzemoorganicznych i minerałów skałotwórczych oraz starzenia impregnowanych kamieni w sztucznych warunkach laboratoryjnych i w warunkach naturalnych.
Celem niniejszej pracy było przeprowadzenie badań nad wzmacnianiem, hydrofobizacją, uzupełnianiem ubytków w zabytkach kamiennych i ich patynowaniem z zastosowaniem preparatów krzemoorganicznych oraz określenie wpływu ich budowy na efektywność przeprowadzonych zabiegów konserwatorskich. Dążeniem autorki było, aby wyniki tych badań mogły przyczynić się do skuteczniejszego stosowania preparatów krzemoorganicznych w praktyce konserwatorskiej.
W rozdziałach I i II omówiono budowę i właściwości związków nieorganicznych, a w rozdziałach III i IV związków organicznych krzemu, które znajdują zastosowanie w konserwacji zabytków kamiennych.
Pozostałe rozdziały obejmują badania autorki nad możliwością zastosowania związków organicznych krzemu w konserwacji zabytków kamiennych. Każdy z rozdziałów poprzedzony jest przeglądem literatury. W rozdziale XII opisano stan zachowania zabytków konserwowanych w przeszłości z zastosowaniem preparatów krzemoorganicznych, zwracając szczególną uwagę na strukturę żywic, podlegających niszczeniu w warunkach naturalnych, w porach kamieni(...)
