Konserwacja wapienia dębnickiego

Spis treści (skrót)

Wstęp; Charakterystyka wapienia dębnickiego; Historia wydobycia i stosowania wapienia dębnickiego w architekturze i w rzeźbie; Niszczenie wapienia dębnickiego; Zabezpieczenie wapieni i marmurów przed działaniem czynników niszczących; Badania nad przydatnością wybranych środków do zabezpieczenia wapienia dębnickiego; Uzupełnianie ubytków w marmurze; Badania nad technologią zapraw do uzupełniania wapienia dębnickiego; Zakończenie; Bibliografia

Ze wstępu

Praca niniejsza poświęcona jest obu wymienionym, najważniejszym aspektom konserwacji wapienia dębnickiego. W rozdziale pierwszym przedstawiono charakterystykę wapienia dębnickiego, opisując jego pochodzenie i budowę geologiczną, metody obróbki kamienia, historię jego wydobycia i stosowania w architekturze, a także ważniejsze obiekty zabytkowe, wykonane z wapienia dębnickiego.

Drugi rozdział dotyczy wpływu czynników niszczących na wapień dębnicki, jego struktury, wpływu obecności dodatków akcesorycznych na procesy i formy niszczenia, a także prezentuje wybrane przykłady zniszczeń obiektów zabytkowych.

W rozdziale następnym zaprezentowano problematykę zabezpieczania powierzchni wapienia dębnickiego przed działaniem czynników niszczących, dokonując przeglądu literatury pod kątem środków używanych do ochrony marmurów i wapienia dębnickiego, popartego analizą ich skuteczności i opatrzonego dokumentacją fotograficzną.

Rozważania teoretyczne poparto wynikami badań wybranych środków zabezpieczających powierzchnię wapienia dębnickiego. Celem badań było określenie skuteczności i trwałości tych zabezpieczeń w szczególności w obiektach zabytkowych, usytuowanych na zewnątrz i poddanych intensywnym procesom niszczenia. Zdaniem autora badania te pozwoliły dokonać wyboru najskuteczniejszych obecnie środków ochronnych.

W dalszej części pracy poświęconej zagadnieniu uzupełniania ubytków w marmurach omówiono sposoby, materiały i środki, wykorzystywane dawniej i obecnie do uzupełnienia nie tylko marmurów, ale i wapienia dębnickiego. Część tę zamyka rozdział dotyczący badań nad opracowaniem technologii zapraw, służących do uzupełniania marmuru krakowskiego. Zaprezentowano tu opracowaną przez autora technologię przystosowania do tego celu modyfikowanej zaprawy cementowej.

Piotr Niemcewicz