STRASZNA ZBRODNIA RODZONEJ MATKI to książka poświęcona pieśniom nowiniarskim, które byly publikowane w postaci druków ulotnych i opowiadały o niezwykłych, często sensacyjnych zdarzeniach - wojnach i bitwach, klęskach żywiołowych i katastrofach, morderstwach i samobójstwach. Gatunek ten jest ciekawym dokumentem swoistej mentalności XIX- i XX-wiecznych odbiorców jannarczno-odpustowej produkcji poetyckiej, dla których ważne było nie ty1e otrzymanie konkretnych i rzetelnych informacji na jakiś temat, co raczej potwierdzenie pewnych mitycznych prawd i wzorców oraz wysłuchanie interesującej i ekscytującej relacji, która pobudzała i momentalnie zaspokajała ich "naturalną" ciekawość i chęć uczestnictwa w niecodziennych zdarzeniach czy też potrzebę podglądania cudzych nieszczęść. W tym zakresie narracje nowiniarskie stanowią niewątpliwie wczesną formę prasy brukowej, swego rodzaju pierwowzór współczesnych tabloidów, które choć na pozór tak odmienne, w gruncie rzeczy wykorzystują komercyjnie te same mechanizmy społeczno-psychologiczne i te same "chwyty" literackie: pomieszanie realizmu i fantastyki, treści sensacyjnych i religijnych, makabry i sentymentalizmu.
„Straszna zbrodnia rodzonej matki to książka poświęcona pieśniom nowiniarskim, publikowanym w postaci druków ulotnych, opowiadającym o niezwykłych, często sensacyjnych zdarzeniach – wojnach i bitwach, klęskach żywiołowych i katastrofach, morderstwach i samobójstwach. Gatunek ten jest ciekawym dokumentem mentalności dziewiętnasto- i dwudziestowiecznych odbiorców jarmarczno-odpustowej produkcji poetyckiej, dla których ważne było […] potwierdzenie pewnych mitycznych prawd i wzorców oraz wysłuchanie interesującej i ekscytującej relacji, która pobudzała i momentalnie zaspokajała ich „naturalną" ciekawość, chęć uczestnictwa w niecodziennych zdarzeniach czy też potrzebę podglądania cudzych nieszczęść. W tym zakresie narracje nowiniarskie stanowią niewątpliwie wczesną formę prasy brukowej, swego rodzaju pierwowzór współczesnych tabloidów, które choć na pozór tak odmienne, w gruncie rzeczy wykorzystują komercyjnie te same „chwyty” literackie: pomieszanie realizmu i fantastyki, treści sensacyjnych i religijnych, makabry i sentymentalizmu.”
„Gadki z Chatki” 2013, nr 5, s. 41.
