Książka omawia zagadnienia związane z obróbką wełnianego surowca i wytwórczością wełnianych tkanin w Gdańsku. Autorka na podstawie analiz technologicznych reliktów wełnianych tkanin wydobytych z nawarstwień średniowiecznego i nowożytnego Gdańska (stanowiska - Wyspa Spichrzów, Lastadia i ul. Panieńska 3a) opowiedziała przede wszystkim o użytkowaniu tkanin w tych okresach przez ludzi pochodzących z najuboższych warstw społecznych miasta, związanych z ciężką, fizyczną pracą. Stąd też rozdział o grubych tkaninach, które wykorzystywano na koce i szycie worków. Zwróciła też uwagę na produkcję tzw. wyrobów pozatkackich: filcu i dzianin. Ogromne rozdrobnienie wyrobów tekstylnych pozwoliło na omówienie zagadnień związanych z kostiumologią tego czasu w bardzo małym zakresie, jednak autorka pomimo tak skromnej bazy danych podjęła ten trud, uzupełniając zdobyte informacje materiałem ikonograficznym i źródłami pisanymi. W pracy znajduje się też rozdział dotyczący konserwacji tkanin wełnianych wykonanej przez autorkę.
Dr hab. nauk historycznych, prof. UMK. Ukończyła studia archeologiczne ze specjalnością konserwacja zabytków archeologicznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W Pracowni Konserwacji Instytutu Archeologii UMK prowadzi działalność naukową, konserwatorską i dydaktyczną. Brała udział w licznych badaniach archeologicznych – podwodnych i naziemnych – w Polsce i Europie. W centrum jej zainteresowań nieodmiennie znajduje się kultura materialna średniowiecza i czasów nowożytnych. Specjalizuje się w konserwacji zabytków archeologicznych wykonanych z surowców organicznych: drewna, skóry, poroża oraz tkanin. Zajmowała się konserwacją zabytków wydobytych z dołów śmierci oficerów polskich zamordowanych przez NKWD w Charkowie, Miednoje, Katyniu i Kijowie; zabytków z obozów zagłady Żydów w Bełżcu, Oświęcimiu i Sobiborze; ubiorów grobowych wydobytych z krypt kościołów w Lubiniu, Gdańsku, Toruniu, Gniewie, Piasecznie, Byszewie, Szczuczynie, Końskowoli, Łukowie, Radzyniu Podlaskim, Pszczynie, Konotopie i Lublinie. Za konserwację szat z Lublina otrzymała prestiżową nagrodę Unii Europejskiej – EUROPA NOSTRA 2002, a za konserwację obiektów wydobytych z dołów śmierci z 1940 roku – Srebrny Krzyż Zasługi i medale za aktywną współpracę z polskimi muzeami. Autorka ok. 150 publikacji poświęconych zagadnieniom osadnictwa, kultury materialnej i szeroko pojętej kultury funeralnej. Jej hobby to historia tkanin – od łyka do jedwabiu – oraz zagadnienia techniki i technologii ich wytwarzania.
