Problematyka epoki ponowoczesnej i związanych z nią trendów czy przejawów nie jest łatwym, a przez to także często eksplorowanym terenem badawczych peregrynacji, zwłaszcza dla przedstawicieli nauk o polityce. Usłana jest bowiem wieloma intelektualnymi pułapkami wynikającymi ze specyfiki postmodernistycznie przewrotnego, a przy tym przelotnego wglądu w płynną, sfragmentaryzowaną i nie do końca określoną wizję rzeczywistości. […] W tym kontekście wysoce wypada ocenić odwagę i aspiracje inicjatorów tego projektu, którzy śmiało wkraczają w obszar rozważań jeszcze do końc a nie zgłębiony […], przynajmniej na gruncie nauk o polityce. Jest to jednocześnie wyzwanie badawcze bardzo atrakcyjne i poznawczo inspirujące, podejmowane z reguły przez wyspecjalizowanych w tej tematyce ekspertów, co pozwala obiecująco rokować przyszłość opracowania na rynku wydawniczym. […] Recenzowana książka obejmuje koherentne teksty analizujące i rozwijające  normatywnie zaangażowane koncepcje polityki. Konfrontuje ze sobą istotne i aktualne refleksje, obejmujące koncepcję klasyczną, ujmującą politykę jako realizację dobra wspólnego, koncepcję antagonistyczną i agonistyczną, koncepcję konsensualno-liberalną oraz postmodernistyczną koncepcję teatralizacji polityki. W tym kontekście publikacja może być potraktowana jako interesujący głos inspirujący szeroką politologiczną dyskusję na temat stanu, istoty i kondycji współczesnego życia publicznego. Jako istotny walor  publikacji należy uznać także jej dwujęzyczność.

Fragment recenzji prof. dr. hab. Jarosława Noconia