Książka jest pierwszą całościową rekonstrukcją dziejów sceptycyzmu (od starożytności po współczesność). Należy zarówno do historii filozofii, jak i epistemologii. Z jednej strony przedstawia rozwój sceptycyzmu, z drugiej wskazuje na jego niespójność. Analiza stanowisk sceptyckich przy wykorzystaniu narzędzi pojęciowych współczesnej epistemologii, zwłaszcza teorii gier językowych Ludwiga Wittgensteina i teorii aktów mowy Johna Searle’a, sugeruje, że niespójność ta ma charakter pragmatyczny. Nie jest to sprzeczność logiczna, lecz sprzeczności pomiędzy treścią głoszonych tez a milczącymi założeniami aktu ich stwierdzenia. Wprawdzie sceptycyzmu nie można uznać za prawdziwy bez popadnięcia w niespójność, jednak odgrywa on pozytywną rolę w rozwoju wiedzy, demaskując jej rozmaite ograniczenia i inspirując do ich przekraczania.
„Książka […] opisuje dzieje sceptycyzmu od jego zarania (sceptycyzm starożytny), przez chrześcijański, średniowieczny wkład do sceptycyzmu, sceptycyzm nowożytny, aż do współczesnych dociekań nad możliwością poznania prowadzonych zwłaszcza w obrębie filozofii analitycznej. […] Książka zalicza się i do epistemologii, i do historii filozofii. Autorka streszcza stanowisko sceptycyzmu w następujących słowach: „wiedza nie istnieje”. „Ta teza globalnego sceptycyzmu odegrała największą rolę w dziejach filozofii, ale jest narażona na zarzut niespójności. Jeśli wiedza nie istnieje, jak możemy to wiedzieć lub uzasadnić? Sceptycy, którzy nie chcieli zamilknąć i obstawali przy swoim sceptycznym poglądzie, musieli szukać odpowiedzi na ten zarzut. […] Śledząc dzieje sceptycyzmu można odnieść wrażenie, że niespójność jest jego nieodłączną cechą”. Najbardziej godną polecenia jest, jak się wydaje, część piąta książki, poświęcona współczesnym dyskusjom epistemologicznym dotyczącym wartości wiedzy. […] Konkluzja pracy odwołuje się do wspomnianej na początku tezy o pragmatycznej niespójności tego poglądu, czyli twierdzenia, że „każda próba stwierdzenia tezy sceptycznej prowadzi do sprzeczności pomiędzy jej treścią (nie istnieje wiedza) a aktem jej stwierdzenia, który zakłada, że coś wiem”. Książka pokazuje to na wielu przykładach, dokumentując przy tym wielki wysiłek myślicieli zmierzający do wykazania, że nic nie możemy wiedzieć.”
Fragment recenzji: https://forumakademickie.pl/recenzje/sceptycyzm-wiecznie-zywy/
