Przez długie lata droga młodzieży wiejskiej do wykształcenia była w istotny sposób utrudniona przez realnie istniejące bariery strukturalne (m.in. uboższą niż w mieście sieć szkolną czy niższą jakość edukacji) i społeczne (m.in. gorszą sytuację finansową czy niższy poziom kapitału społeczno-kulturowego rodziny). Konsekwencją tego był relatywnie niewielki odsetek młodzieży wiejskiej na studiach wyższych w okresie Polski Ludowej. Przełom ustrojowy sprawił, że nowa rzeczywistość dała młodzieży (zwłaszcza wiejskiej) nieporównywalnie większe możliwości edukacyjne. Diametralnej przemianie uległ cały system oświatowy, a szczególnie szkolnictwo wyższe – od początku transformacji ustrojowej radykalnie zwiększając możliwości studiowania. Istotny wpływ na ten stan rzeczy miał również niż demograficzny, który przy znacznym rozroście szkolnictwa wyższego sprawił, że studia są dostępne niemal „na wyciągnięcie ręki”. Jak w tej nowej rzeczywistości wygląda sytuacja młodzieży wiejskiej? Jakie kierunki studiów wybiera? Jakie przyjmuje strategie studiowania? Jakie ma plany na przyszłość? Te proste, zdawałoby się, pytania, nie zawsze przynoszą oczywiste odpowiedzi.
socjolog, od 2007 roku zatrudniony w Zakładzie Socjologii Edukacji i Młodzieży w IS UMK w Toruniu. Jego główne zainteresowania naukowo-badawcze dotyczą socjologii edukacji i socjologii wsi, a szczególnie problematyki dostępu do studiów wyższych młodzieży ze środowisk zmarginalizowanych (głównie ze wsi), jednostkowych i społecznych funkcji kształcenia, a także relacji pomiędzy szkolnictwem wyższym a rynkiem pracy. Jest autorem i współautorem kilkunastu publikacji i wielu projektów badawczych, a ich wyniki prezentował na konferencjach i kongresach w kraju i za granicą. Jest członkiem zarówno Polskiego Towarzystwa Socjologicznego (PTS), jak i Europejskiego Towarzystwa Socjologicznego (ESA).
