Książka jest poświęcona charakterystycznemu dla współczesnej kultury zjawisku przenikania literackości do innych obszarów komunikacji społecznej. na rozprawę składa się cykl szkiców interpretacyjnych, analizujących konkretne teksty o niejednorodnej budowie formalnej i niejasnej tożsamości gatunkowej. W kolejnych rozdziałach omówiono wybrane utwory Mirona Białoszewskiego, Jacka Bocheńskiego, Ryszarda Kapuścińskiego, Stanisława Ignacego Witkiewicza i Jolanty Brach-Czainy. Celem kolejnych interpretacji jest prześledzenie napięć między artystycznymi a praktycznymi funkcjami wypowiedzi, a także ukazanie różnorakich konsekwencji hybrydyzacji dyskursu.
literaturoznawca, dr, adiunkt w Pracowni Poetyki Teoretycznej Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Zajmuje się genologią i analizą dyskursu. Autor książki Tekstowe hybrydy (wyd. 1 – 2000). Współautor Słownika pojęć i tekstów kultury (2002). Przełożył pracę zbiorową Dyskurs jako struktura i proces (2001). Publikował m.in. w „Pamiętniku Literackim”, „Tekstach Drugich”, „Przestrzeniach Teorii” oraz w polskich i międzynarodowych tomach zbiorowych. Członek kolegium redakcyjnego „Tekstów Drugich”.
