W książce została przedstawiona historia i twórczość formistów, ugrupowania działającego w latach 1917–1922. Powstanie grupy, stanowiło kulminację procesu zapoczątkowanego jeszcze przed I wojną światową, związanego z wpływem sztuki awangardowej, kontaktami z Berlinem i Monachium, a szczególnie z Paryżem. Przyjęte nazwy „Ekspresjoniści Polscy”, a następnie „Formiści Polscy” i „formiści” odwoływały się do nurtów sztuki rozwijającej się od początku XX wieku, wskazując przy tym na narodowy aspekt grupy. Organizowane przez formistów wystawy objęły swym zasięgiem Kraków, Warszawę, Lwów i Poznań, co doprowadziło do powstania szerokiego ruchu artystycznego, łączącego reprezentantów różnych środowisk. Z grupą współpracowało ponad trzydziestu twórców, co zadecydowało o jej dużej różnorodności. Związani z grupą artyści dążyli do stworzenia nowego języka wypowiedzi plastycznej, podkreślającej indywidualną interpretację formy, w której można było odnaleźć między innymi: kubistyczną geometryzację, futurystyczny dynamizm, ekspresjonistyczną deformację, czy też klasycyzującą idealizację oraz fascynację sztuką ludową. Poza twórczością plastyczną, ważnym elementem działalności grupy były teksty teoretyczne powstałe w jej kręgu, a także wydawane czasopismo „Formiści” poszerzające pole aktywności o współpracę z poetami futurystami. Od momentu debiutu dorobek grupy był szeroko komentowany przez krytykę artystyczną, mającą wpływ na jego odbiór społeczny. Obok tematu aktu czy portretu w pracach formistów pojawił się obraz nowoczesnej metropolii, wizji miasta przyszłości. Ciekawym motywem był także taniec, związany z powstaniem oryginalnej formuły tańca formistycznego towarzyszącego prezentacjom grupy. Ponadto jej członkowie zajmowali się poezją, pisali sztuki teatralne, projektowali scenografię, starając się objąć swoim zasięgiem również inne dziedziny działalności artystycznej.
Adiunkt w Zakładzie Historii Sztuki Nowoczesnej Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Autorka monografii Tymon Niesiołowski (1882–1965). Życie i twórczość (2004) oraz katalogu dzieł artysty, a także artykułów poświęconych sztuce końca XIX i XX wieku. Od 2005 roku współorganizatorka cyklicznie odbywających się Konferencji Sztuki Nowoczesnej w Toruniu, których efektem są publikacje: Sztuka 1905–1923. Malarstwo–Rzeźba–Grafika–Krytyka artystyczna (2006); Dzieje krytyki artystycznej i myśli o sztuce (2009); Szpetne w sztukach pięknych. Brzydota, deformacja i ekspresja w sztuce nowoczesnej (2011); The inspiration from the past in the art of the 20th and 21st centuries (2013). Członek AICA (Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki), Stowarzyszenia Historyków Sztuki oraz Polskiego Instytutu Studiów nad Sztuką Świata.
Zobacz publikacje autora
- Art of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland & the Republic of Ireland in 20th-21st Centuries and Polish-British & Irish Art Relations
- Formiści. Twórczość i programy artystyczne
- Paris et les artistes polonais 1945–1989 / Paris and the Polish artists 1945–1989
- Wydział Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie (1919–1939/45). Dydaktyka, twórczość i tradycja artystyczna
- Żywe dziedzictwo kopernikańskie. Współczesne inspiracje artystyczne i naukowe
