Książka „Idąc - wytyczasz drogę” przedstawia życie „zwyczajnego” bohatera na tle uwarunkowań społeczno-gospodarczych i politycznych okresu międzywojennego. Nie jest to tylko opowieść o losach jednostki, bowiem umiejętność obserwacji, barwność opisu przy znacznej wrażliwości na sytuację osób, z którymi Autor się styka, przybliżają czytelnikowi w plastyczny sposób położenie określonych grup społecznych, zwłaszcza na Pomorzu i Kresach Wschodnich. Historia własnej młodości skorelowana z historią kraju dzieje się najpierw na Pomorzu (okolice Torunia i Toruń}, a pod koniec w Poznaniu (okres studiów). Determinuje ją zatem kontekst znacznie wyższego poziomu gospodarczego i edukacyjno-kulturowego tego regionu w porównaniu z pozostałymi. zwłaszcza centralnymi i wschodnimi, regionami kraju. Autor, będąc studentem l roku Wydziału Prawno-Ekonomicznego Uniwersytetu Poznańskiego, odwiedził tereny północnego Polesia i południowego Wołynia jako uczestnik wycieczki studenckiego koła naukowego. Celem tej studenckiej wyprawy, finansowanej przez samorząd studencki („Bratniak”), było nawiązanie kontaktu z miejscową ludnością przez udzielanie pomocy medycznej i szerzenie informacji o Polsce. Autor i jego koledzy mieli możliwość obserwowania wielu scen obyczajowych wynikających z panujących stosunków międzyludzkich, zacofania, znacznego zróżnicowania ekonomicznego, wykluczenia ludności pochodzenia żydowskiego itp.
Profesor dr hab. Stanisław Szefler urodził się 22 lutego 1917 roku we wsi Mierzynek, pow. Lipno. Ukończył gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Rozpoczął studia w Wyższej Szkole Handlowej w Poznaniu, które przerwał wybuch wojny. Wstąpił ochotniczo do wojska i brał udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji wrócił w rodzinne strony, które zostały włączone do Rzeszy. Spowodowało to konieczność ukrywania się, a następnie ucieczkę do Generalnej Guberni. Działał w konspiracji, co opisał w pamiętnikach Okupacyjne drogi, wyd. KiW 1967. Po wojnie ukończył studia w Toruniu i przeniósł się do Warszawy. W roku 1953 rozpoczął pracę na Politechnice Warszawskiej. Był m.in. organizatorem i kierownikiem Katedry Ekonomii Politycznej na wydziale MEiL. Katedra realizowała ogólnouczelniane zadania dydaktyczne do r. 1970, kiedy została przekształcona w Instytut Nauk Ekonomiczno-Społecznych PW. Stopień doktora nauk ekonomicznych uzyskał w roku 1960 na Wydziale Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Warszawskiego, a rok później stopień naukowy docenta na podstawie pracy habilitacyjnej pt. Ekonomiczne problemy automatyzacji produkcji. Habilitacja miała miejsce na Wydziale Handlu Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. W tym czasie zainteresowania badawcze Profesora skoncentrowały się na ekonomicznych aspektach postępu technicznego, a następnie także nauki. Był autorem znanych nie tylko na uczelniach technicznych podręczników ekonomii politycznej. Laureat nagród rektorskich i nagród ministra za działalność dydaktyczną i naukową, m.in. za książkę Wybrane problemy ekonomiki nauki, wyd. Ossolineum 1989. Zmarł 28 lipca 1987 roku. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
