Podjęcie problematyki funkcjonowania mechanizmów kształtowania wynagrodzeń w okresie zmian systemowych w polskiej gospodarce jako przedmiotu prezentowanej pracy wynika głównie z motywów poznawczych. Fakt, iż w literaturze ekonomicznej publikowane są liczne wyniki badań prezentujących i oceniających stan rozwiązań systemowych w analizowanej dziedzinie, zwłaszcza w mikroskali, dowodzi wagi tej problematyki. Obecność rozważań nad zmianami w realnej sferze wynagrodzeń wzbogaca wiedzę na temat kierunków i determinantów ruchu płac. W literaturze tej odczuwa się natomiast bardzo wyraźny brak opracowań kompleksowych, ukazujących przemiany w mechanizmach regulujących tę sferę gospodarki w jej powiązaniu ze sferą realną, rozważających płacę tak w jej makro-, jak i w mikroekonomicznym wymiarze, a równocześnie zapewniających wzbogacanie analiz statycznych o ujęcia dynamiczne.
Wybór tematu ma również uzasadnienie praktyczne. Wcześniej sygnalizowana potrzeba doskonalenia sfery zarządzania płacami generowana koniecznością zwiększania konkurencyjności na wszystkich poziomach gospodarowania staje się szczególnie pilna w perspektywie wejścia Polski w struktury Unii Europejskiej. Chociaż płace w gospodarce rynkowej są przede wszystkim kategorią mikroekonomiczną, to potrzeba nowoczesnego kształtowania reguł, instrumentów i procedur je określających rodzi wyzwania wobec wszystkich podmiotów i sił społecznych, obecnych w polityce wynagrodzeń.
Podstawowym celem badania, którego rezultaty przedstawione zostały w pracy, było zidentyfikowanie kierunków przemian w mechanizmie kształtowania środków na wynagrodzenia oraz indywidualnych wynagrodzeń, które towarzyszyły procesowi transformacji polskiej gospodarki i ich skutków dla kształtu szeroko pojętego systemu płac. Ponieważ przemiany te pozostawały współzależne z przebiegiem realnych procesów płacowych w gospodarce, usytuowane zostały na ich tle.
