W neogotyckim kościele p.w. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Ostródzie znajduje się średniowieczne dzieło snycerskie, w literaturze przedmiotu określane zwykle jako "Pieta z Ostródy z końca XVI w.". Umieszczone w bocznej kaplicy, oddzielonej od przestrzeni nawy kratą, pozostaje niemal niezauważone. Kiedy jednak uda się je dostrzec, to już przy pobieżnym oglądzie wyczuwa się niebywałą wręcz ekspresję artystyczną, która w rzeźbie tej jest uderzająca. Postać Marii, która z bólem na twarzy okazuje widzowi skrajne wyniszczone ciało swego Syna, "owijające się" wokół niej, pozornie tylko martwe, bo gestami zachęcające do patrzenia na nie - wyrażono tu tak pełną napięć i kontrastów formą rzeźbiarską, że rzeźba ta w pierwszym rzędzie fascynuje jako wizualna kondensacja emocji.
Historyczka sztuki, prof. UMK w Katedrze Historii Sztuki i Kultury na Wydziale Sztuk Pięknych. W pracy badawczej skupia się na sztuce średniowiecznej państwa krzyżackiego w Prusach i sztuce schyłku pradziejów, zwłaszcza na obszarze południowego pobrzeża Bałtyku w czasie chrystianizacji. Autorka publikacji: Gotycka rzeźba Marii z ciałem Chrystusa z Ostródy. Plastyczna interpretacja wizji mistycznej (2005), Rzeźba w Prusach krzyżackich do połowy XIV wieku. Źródła stylu (2012), współautorka pracy:Dzieje sztuki Torunia (red. A. Błażejewska, K. Kluczwajd i in. 2009), autorka rozdziału pt. Prehistoric art w opublikowanej w j. chińskim książki The history of Polish art (red. J. Malinowski, 2017).
