Polskie kolekcje i zbiory artystyczne we Francji w latach 1795-1919. Między ,,skarbnicą narodową" a galerią sztuki

Paryż XIX i XX wieku swoja rolę europejskiego centrum sztuk plastycznych zawdzięcza przede wszystkim muzeom (Luwr, pałac Luksemburski) i regularnie organizowanym Salonom. Wszak miasto to słynne było wówczas także z kolekcji prywatnych. One to właśnie w dużym stopniu tworzyły dzisiejszą historię sztuki, dostarczając jej autorom materiału badawczego. Czasem udostępniane paryskiej publiczności, nieraz darowane muzeom, wystawiane na wystawach sztuki dawnej oraz współczesnej i na sprzedaż w H'otel Drouot, są istotną częścią dziedzictwa kulturalnego francuskiej stolicy. Niewątpliwie winny zająć należne sobie miejsce w zbiorowej pamięci, podobnie jak legenda Montmartre'u i Montparnasse,u.
Książka traktuje o polskim wkładzie w ten fragment paryskiej historii sztuki.

Spis treści
Wstęp: "Zbiorów polskich w Paryżu kilka..."; Kolekcje emigrantów; Obecność polskich kolekcji: wystawy artystyczne, donacje dla muzeów, rynek antykwaryczny; Muzeum narodowe na wygnaniu; Zbiory polskie we Francji a problem dziedzictwa narodowego; Iza appelle cela le charnier... - między relikwiami a sztuką; Polacy - grupa wśród innych w międzynarodowym środowisku kolekcjonerów paryskich; Aneksy (Wykaz biograficzny ważniejszych polskich kolekcjonerów i uczestników rynku antykwarycznego aktywnych we Francji w latach 1795-1919; Wybór dzieł sztuki z polskich kolekcji eksponowanych na wystawach francuskich (1795-1919); Dzieła Eugene'a Delacroix w kolekcji A. Grzymały; Kolekcja Michała Tyszkiewicza; Kolekcja Tadeusza Natansona; Kolekcja Edwarda Goldsteina; Kolekcja Józefa Landau; Kolekcja Teodora de Wyzewy (Wyżewskiego)); Źródła i literatura przedmiotu; Wykaz skrótów; Spis ilustracji; Indeks nazwisk; Polish art collections in France 1795-1919: Between 'national treasury' and art gallery. Summary