Kwintesencja ataku Nietzschego na Wagnera dotyczy jednakkwestii z zakresu filozofii sztuki i jej związku z metafizyką. Nietzsche, niezależnie od swego zachwytu dla idei teatru w Bayreuth, dostrzegł w niej błąd, którego nie chciał dojrzeć Wagner. Za pomocą samych tylko środków estetycznych nie da zmienić się wszystkich aspektów ludzkiego światopoglądu. Przeżycie artystyczne może dostarczyć niezapomnianych
wzruszeń, po których, gdy spektakl się skończy, pozostaną tylko nikłe wspomnienia, a w sferze światopoglądu, zwłaszcza moralnego, nie zmieni się nic. Bayreuth byłoby więc dla Nietzschego takim samym symbolem martwoty sztuki, jak kościoły symbolem martwoty Boga. I w jednym i w drugim wypadku przy użyciu środków tylko estetycznych próbuje się wzbudzić u wyznawców głębsze doznania, których w rzeczywistości nie uzyskuje się nawet gdy idzie o oddziaływanie na sferę moralną, a co dopiero mówić o odczuciu metafizycznym.
(K. Kaśkiewicz, Wprowadzenie)

Redakcja naukowa Kinga Kaśkiewicz i Rafał Michalski. Tłumaczenie Maria Cumft-P