Zbiór rozpraw pod redakcją Ilony Glatzel, Jerzego Smulskiego i Anny Sobolewskiej już w tytule zawiera sugestię, że nie chodzi tutaj o jakieś wstępne rozpoznanie tematu, lecz o względnie kompletne potraktowanie literatury wieku XX z jednej perspektywy <>, która zarazem ma być dogodnym wglądem w konwencje literackie. Jako że sen jest tematem literatury od zawsze przenikającym do niej z tego potężnego źródła, jakie stanowi nieświadomość, podporządkowującym się jednak zarazem jednej z najstarszych konwencji literatury. To paradoksalne położenie tematu snu: pomiędzy jego <>, pojmowaną, powiedzmy, według myśli Jungowskiej, czyli poza wszelką materializacją czy artykulacją znakową, a jego niesłychanym skonwencjonalizowanym (bliskim np. topice), czyni z niego przedmiot, który skupia jako w soczewce zasadnicze aporie literaturoznawstwa. Zwłaszcza gdy w grę wchodzi <>, który zaczął się od Freudowskiej nauki o śnie, jeśli tak można sparafrazować tytuł Die Traumdeutung, książki wydanej po raz pierwszy w 1900 roku".
(z recenzji prof. Krzysztofa Kłosińskiego)
,,Przedstawiona mnogość kontekstów, w jakich sen występuje, wielość języków, którymi sen przemawia, i wielość perspektyw, które sen stwarza, [...] sprawia, że pożytek z lektury tego zbioru odniesie historyk literatury, psychoanalityk, antropolog, historyk kultury, filozof - słowem humanista każdej dziedziny. A także nauczyciel jednego z przedmiotów humanistycznych w szkole średniej czy szczególnie dociekliwy licealista. Każdy z nich po lekturze tej książki będzie nie tylko więcej wiedział, ale także dysponował sporym zestawem metod stosowania tej wiedzy. I będzie to zarówno wiedza o literaturze, jak też o sobie samym. Właśnie to - świadectwo, że gdy rozum śpi, budzi się inna szansa samorozumienia - uznać można za jedną z naczelnych wartości tomu Oniryczne tematy i konwencje w literaturze polskiej XX wieku".
( z recenzji wydawniczej prof. Przemysława Czaplińskiego)
