Przygotowując do druku tom poświęcony archeologii Jeziora Powidzkiego, zauważyłem, że jego tematyka ewoluowała w podobny sposób jak tematyka badawcza realizowana w trakcie kilku sezonów badań terenowych. Prace te zapoczątkowały informacje o odnalezieniu pradziejowych naczyń ceramicznych w strefie brzegowej jeziora. Już pierwsze nurkowania pozwoliły na wstępną lokalizację stanowiska związanego z późną fazą osadnictwa ludności kultury łużyckich pól popielnicowych. Pozytywne rezultaty przeprowadzonych poszukiwań stały się impulsem do realizacji projektu systematycznych penetracji podwodnych strefy brzegowej Jeziora Powidzkiego. Ich wynikiem było odnalezienie 14 punków archeologicznych1 związanych z działalnością ludzką w okresach od późnej epoki brązu, przez średniowiecze, po czasy nowożytne. Poza tym zlokalizowano i określono zasięg dwóch stanowisk archeologicznych związanych ze schyłkową fazą łużyckich pól popielnicowych.
jest pracownikiem Zakładu Archeologii Podwodnej w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od czasu studiów doktoranckich w Oksfordzie interesuje się handlem i wymianą oraz wczesną aktywnością morską w prahistorii. Uczestniczył w podwodnych badaniach archeologicznych w Szwecji, Francji, Holandii i Turcji. W ostatnich latach realizował projekty zajmujące się pradziejowym osadnictwem w rejonie jezior Niżu Polskiego oraz badaniem antycznego portu w Zaton, koło Zadaru w środkowej Chorwacji. Ostatnie lato spędził w Turcji, uczestnicząc w badaniach wraka Gelidonya z epoki brązu.
