Nasze oceny estetyczne odnoszą się zarówno do piękna naturalnego, jak i do piękna, które powstało na mocy świadomego działania ludzkiego geniuszu. Co najmniej od czasów starożytnej Grecji pytano o relacje między naturą a sztuką. Czy piękno, które tworzy człowiek, jest niezależne od świata naturalnego, czy wprost przeciwnie: nigdy by nie powstało, gdyby od zawsze nas nie otaczało? A jeżeli to natura stanowi inspirację dla artysty, to do jakiego stopnia kształtuje jego dzieła? Czy naśladując piękno zjawisk przyrody, jesteśmy tylko biernymi odtwórcami, czy też działamy jak istoty obdarzone wolną wolą i świadomością? Osiemnasty wiek można uznać za jeden z przełomowych okresów w dziejach estetyki filozoficznej, gdy idzie o rozwiązania tych kwestii. Każdy z omawianych estetyków (Yves Marie Andre, Jean-Baptiste Du Bos i Charles Batteux) w inny sposób widział współdziałanie natury i osobowości artysty, wpływając na sposób myślenia późniejszych myślicieli niemieckich (Gotthold Ephraim Lessing, Johann Wolfgang von Goethe, Immanuel Kant i Fryderyk Schiller).
ur. 1973 r. w Świnoujściu. Studia filozoficzne (magisterskie i doktorskie) ukończyła na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się wokół klasycznej XVIII-wiecznej estetyki niemieckiej i francuskiej.
Zobacz publikacje autora
- Piękno i wzniosłość w filozofii Fryderyka Schillera
- Wpływ francuskich estetyków naturalistycznych XVIII wieku na klasyczną estetykę niemiecką
- Między etyką i estetyką. Rozważania nad problemem estetyzacji
- Aktualność estetyki Kanta
- Józefa Władysława Bychowca przekład „Sporu fakultetów” Immanuela Kanta. Recepcja filozofii Immanuela Kanta w filozofii polskiej w początkach XIX wieku. Część 5
