Zamykając w skrzyni sekretarzyka rękopis, zakończony klarownie lodowatą uwagą - "ale wszystko, co znakomite, równie jest trudne, jak rzadkie" Spinoza wiedział już o tym, że Czytelnicy, gotowi zadać sobie trud zrozumienia jego dzieła, niemalże nie istnieją, a w nielicznej gromadce zapaleńców jeszcze mniej znajdzie się desperatów, skłonnych wytrwać w zmaganiach z jego koncepcją do ostatniej stronicy książki i pewnie nikt, kto okazałby dość męstwa, aby według jej wskazań ruszyć w drogę do siebie. Etyka to doprawdy "książka dla wszystkich": rozum niezbędny do podążania za jej treścią jest w końcu dobrem rozdysponowanym najsprawiedliwiej na świecie i nikt nie uskarża się na jego brak. Obiecana raritas, niedostępna inaczej, jak tylko przez podjęcie największego wysiłku zrodzenia jej w sobie, to doskonale, "przejasne" wytchnienie, niewzruszoność duszy (praeclara animi acquiescentia). Aby ją zdobyć, nie wystarczy o niej przeczytać - Etyka służy tylko radą, jak ją osiągnąć, ale to życie dostarcza sposobności, by sprawdzić, ile taka rada jest warta.
kieruje Zakładem Historii Filozofii w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Zajmuje się filozofią XVII w., historią filozofii nowożytnej, filozofią Nietzschego i Heideggera. Ważniejsze publikacje: "Egzystencjalia i struktury Heideggerowskiego Dasein" (1993), "Skończone poznanie ludzkie w filozofii Spinozy" (1995), "Substancja jak światło wybrane pojęcia i problemy filozofii Spinozy" (2010).
Zobacz publikacje autora
- Substancja jak światło? Wybrane pojęcia i problemy filozofii Spinozy
- Spinozjańska teoria afektów
- Filozofia XVII wieku - twórcy, problemy, kontynuacje
- Inspiracje i kontynuacje problemów filozofii XVII wieku
- Empiryczne podstawy i obrzeża filozofii siedemnastego wieku
- Znaczenie filozofii Oświecenia. Człowiek wśród ludzi
