Prof. dr hab., urodził się w 1954 r. w Radomiu. Kierownik Zakładu Estetyki w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Zajmuje się historią filozofii nowożytnej i współczesnej, przede wszystkim niemiecką filozofią klasyczną. Tłumacz i wydawca pism Kanta. Ważniejsze publikacje: Heglowska filozofia ducha (Warszawa 2000), Idea wolności w filozofii Kanta (Toruń 2001), Nietzsche. „Ten wielki wzgardziciel” (Toruń 2007), Kant dla początkujących (Toruń 2008), Podpatrzyć niebo. Esej z filozofii idei (Toruń 2008), Hegel dla początkujących (Toruń 2009), Estetyka filozoficzna (Toruń 2009), Filozofia i psychologia egzystencjalna (Toruń 2011).
Filozofia i psychologia egzystencjalna
Rok wydania:2011
Nr wydania:pierwsze
Liczba stron:564
ISBN:978-83-231-2795-6
eISBN:978-83-231-5534-8
DOI:
https://doi.org/10.12775/978-83-231-5534-8
OPIS
U zarania swego istnienia, to znaczy na początku drugiego dziesięciolecia dwudziestego wieku, egzystencjalizm był psychologią.Pomiędzy psychologią i filozofią nie było wówczas tak radykalnej różnicy jak wczasach współczesnych, w których wielu psychologów dokłada wielkich starań, by uprawianą przez siebie dyscyplinę prezentować jako naukę „poważną", wyraźnie oddzieloną od „bujającej w obłokach" filozofii. Zapominają oni o podstawowym kiedyś dla psychologii postulacie Wilhelma Diltheya: że językiem ścisłych pojęć można co prawda zjawiska precyzyjnie wyjaśniać, ale wyjaśnienie (sobie i komuś) i zrozumienie (przez siebie i kogoś) to dwa różne fenomeny ludzkiej świadomości.
Dilthey był rzecznikiem psychologii rozumiejącej. Tradycję jego myśli kontynuują dziś przedstawiciele psychologii humanistycznej, przez którą rozumie się wiedzę o duchowym życiu człowieka, alternatywną, a czasem nawet opozycyjną wobec kierunków o orientacji scjentystycznej. Oczywiste jest przy tym, że użyte w tak ogólnym zakresie określenie „psychologia humanistyczna"może mieć sens tylko umowny. Każdy psycholog uważa przecież, że uprawiana przez niego dziedzina jest humanistyczna, bo inna być nie może. Łacińskie słowo „humanus" znaczy tyle, co „człowiek". I jeśli nawet współczesna psychologia zajmuje się również takimi zjawiskami, jak życie psychiczne zwierząt, to trudno byłoby znaleźć jej adepta, który zaprzeczyłby, że ostatecznym celem uprawianej przez niego dyscypliny jest poszukiwanie prawdy dotyczącej duszy człowieka. W dawnych czasach, gdy wszelka działalność określana dziś mianem naukowej wchodziła w zakres filozofii, nie było podziału na dyscypliny humanistyczne i niehumanistyczne. Nie dostrzegał go Newton, Leibniz, a nawet jeszcze Kant, dla których głównym przesłaniem wszelkiej wiedzy, nawet ścisłej matematyki, było zdobycie przez ludzką istotę prawdy o samej sobie i o swym przeznaczeniu.
Fragment „Wstępu" do książki
Wyróżnienie w Konkursie na Najlepszą Książkę Akademicką o Puchar JM Rektora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (2012)
