Głównym tematem podejmowanym w książce jest proces mediatyzacji polityki podczas amerykańskiej kampanii prezydenckiej 2008 roku i właśnie z nim związana jest podstawowa hipoteza badawcza: media masowe w relacjach z polityką zdobywają pozycję centralną i od nich w większym stopniu zależy, jak te stosunki przebiegają. Chcąc rozbudować to założenie, można wskazać kilka hipotez pomocniczych, które pozwolą na uzyskanie pełnego obrazu mediatyzacji polityki. Po pierwsze, wpływ mediów masowych na system polityczny jest największy na poziomie struktur systemu, co znajduje później odzwierciedlenie w ich funkcjach. Po drugie, media wprowadzają własną logikę – medialną – w funkcjonowanie systemu politycznego, który – dążąc do medialnej obecności – działa według tych „wytycznych”. Po trzecie, media – posługując się określonymi stylami i tematami relacji – konstruują medialną rzeczywistość polityczną, z której społeczeństwo czerpie wiedzę na temat polityki.
dr, pracownik Katedry Dziennikarstwa i Komunikacji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jego zainteresowania naukowe i badawcze skupione są na komunikacji politycznej, kulturze masowej i popularnej, brandingu oraz social media. Jest autorem książek: „Kultura masowa a marketing polityczny. Przypadek amerykańskich kampanii prezydenckich 2000 i 2004" (2010); oraz współredaktorem prac: „Sztuka i polityka. Muzyka popularna” (2012), „Nowe media we współczesnym społeczeństwie" (2011) i „Nowe media. Między tradycjonalizmem a kultura popularną" (2010); redaktorem czasopisma naukowego „Nowe Media".
Zobacz publikacje autora
- Nowe media we współczesnym społeczeństwie
- Sztuka i polityka. Muzyka popularna
- Mediatyzacja polityki. Amerykańska kampania prezydencka 2008
- Sztuka i polityka. Teatr, kino
- Nowe Media 4/2013: Polityczne i społeczne aspekty korzystania z nowych mediów
- Nowe media. Między dziennikarstwem obywatelskim a polityką
- W nowomedialnej przestrzeni: dziennikarze, celebryci, politycy
- Sztuka i polityka. Sztuki wizualne
