Książka jest plonem długoterminowych badań etnograficznych prowadzonych w latach 1993–2001 we wsiach na pograniczu wyznaniowym w Polsce i na Białorusi. W centrum zainteresowania znalazły się tu dwa obszary życia społecznego lokujące się na granicy kultury i biologii – skupione wokół umierania i jedzenia – które przez swój bliski związek zarówno ze sferą sakralną, jak i codzienną doskonale ujawniają różne procesy tworzenia i neutralizowania symbolicznych granic między wyznaniami i między wyznawcami. W sposobach „obchodzenia się” ze śmiercią i wspominania zmarłych, w przestrzeni lokalnych cmentarzy i w nagrobnych inskrypcjach, a także w rozmaitych czynnościach i rytuałach przygotowywania, spożywania i dzielenia się jedzeniem, są wyrażane społeczne układy, kulturowe wzorce i naczelne wartości istotne w życiu mieszkańców pogranicznych wsi. Cmentarz i stół jest też opowieścią o dokonującej się zmianie kulturowej – stopniowym odchodzeniu od tradycyjnych form życia wspólnotowego, postępującej indywidualizacji i kulturowej unifikacji, której skutkiem jest przerwanie ciągłości przekazu międzypokoleniowego i zanik tradycyjnego chłopskiego etosu.
antropolożka kultury, etnografka. Ukończyła polonistykę i etnologię na Uniwersytecie Warszawskim, doktoryzowała się w 2005 roku w Szkole Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, gdzie obecnie pracuje. Przez wiele lat prowadziła badania etnograficzne na pograniczu polsko-litewsko-białoruskim. Obecnie jej zainteresowania badawcze skupiają się wokół problematyki związanej z antropologią emocji oraz antropologią jedzenia.
