Rodzimy się przedwcześnie, nadzy, bezbronni i nieprzystosowani do życia. Liczne cechy naszej anatomii i fizjologii będące oznaką spowolnienia rozwojowego powodują, że przypominamy pod wieloma względami dojrzały płciowo embrion szympansa. W punkcie wyjścia jesteśmy zatem nie tyle inteligentną, uduchowioną istotą, lecz wybrakowanym biologicznie zwierzęciem zdanym na długotrwałą opiekę. Kontrast między naszą ułomnością a niemającym precedensów w świecie przyrody sukcesem ewolucyjnym, między pierwotną niemocą a niebywałą kreatywnością kulturową stanowi paradoks, który leży u podłoża refleksji Arnolda Gehlena, współtwórcy klasycznej antropologii filozoficznej.
ur. 1971, dr filozofii, germanista, adiunkt w Zakładzie Antropologii Filozoficznej Instytutu Filozofii UMK w Toruniu. Zainteresowania badawcze: współczesna filozofia niemiecka, antropologia filozoficzna. Autor dwóch książek: Antropologia mimesis. Studium myśli Waltera Benjamina i Theodora W. Adorna (Toruń 2008) oraz napisanej wspólnie ze Stanisławem Czerniakiem monografii: Cielesność. Kompensacja, mimesis. Wokół instrumentarium współczesnej antropologii filozoficznej (Warszawa 2008), tłumacz dzieł filozofów niemieckich (I. Kanta, F. Nietzschego, F. Schillera).