Zgromadzone tu artykuły dowodzą, że XIX-wieczny – tak, jak każdy inny – rynek wydawniczy jest problemem badawczym wykraczającym poza ścisłe ramy sztuki edytorskiej. Dotyka również zagadnień, reklamy, handlu oraz recepcji utworów. Zjawiska te tworzą jednak pewną całość, która stanowi interesujący i wciąż niezagospodarowany obszar badawczy dla bibliologów, polonistów, historyków, socjologów czy antropologów kultury. Badania rynku wydawniczego nie ograniczają się tylko do prezentacji statystycznego obrazu produkcji, tendencji wydawniczych i roli księgarzy-wydawców. Odsłaniają ukryte mechanizmy kierujące tego typu handlem oraz kulisy współpracy autorów z wydawcami, a także ukazują społeczne, polityczne i kulturowe uwarunkowania podejmowanych inicjatyw. Są w istocie podstawą do namysłu nad życiem książki zarówno dawnej, jak i współczesnej. Opublikowane tu artykuły uzupełniają dotychczasową wiedzę o rynku książek i czasopism XIX stulecia, dając zarazem wyraźny asumpt do dalszych rozważań. Niniejszy numer „Sztuki Edycji” stanowi w pewnym sensie formę upomnienia się o niesłusznie marginalizowany w naukowej refleksji przedmiot badań, jakim jest rynek wydawniczy (nie tylko XIX wieku).

Marcin Lutomierski (fragment Wstępu)