Neopragmatyzm

W książce proponuje się spojrzenie na neopragmatyzm z punktu widzenia filozofii analitycznej. Na tle pragmatyzmu klasycznego i nowego przedstawiono krytykę pragmatyzmu, dokonaną przez współtwórców filozofii analitycznej - George'a E. Moore'a oraz Bertranda Russella. Następnie pokazano wątki pragmatyczne w filozofii Clarence'a I. Lewisa, Franka P. Ramseya i Rudolfa Carnapa oraz opisano skomplikowane związki pragmatyzmu z koncepcjami filozoficznymi Ludwiga Wittgensteina i Willarda V. Quine'a. Zasadnicza część pracy dotyczy kolejno: wybranych poglądów Richarda Rorty'ego, niewątpliwie kluczowego i najbardziej znanego neopragmatysty, ciągle modyfikowanego stanowiska Hilary'ego Putnama, głównie w tych aspektach, które uczyniły z niego nowego pragmatystę, oraz koncepcji Roberta B. Brandoma, jednego z najoryginalniejszych myślicieli ostatnich kilkunastu lat, łączącego wątki analityczne, pragmatyczne i idealistyczne. Książka ma przede wszystkim charakter historyczno-egzegetyczny, a tylko w marginalnym stopniu krytyczny. Nie jest to jednak - by posłużyć się sugestywnym przeciwstawieniem - przyczynek do historycznej historii filozofii, lecz do filozoficznej historii filozofii.

Wstęp /7
Rozdział 1. Pragmatyzm klasyczny i nowy / 13
Rozdział 2. Twórcy filozofii analitycznej wobec pragmatyzmu: George E. Moore i Bertrand Russell / 35
Rozdział 3. Zbliżenie filozofii analitycznej i pragmatyzmu: Clarence I. Lewis, Frank P. Ramsey i Rudolf Carnap / 55
Rozdział 4. Pragmatyzm a myśl analityczna połowy XX wieku: Ludwig Wittgenstein i Willard V. Quine / 75
Rozdział 5. Richard Rorty: od zwrotu lingwistycznego do pragmatycznego / 95
Rozdział 6. Richard Rorty: filozofia bez korespondencji, substancji i zasad / 117
Rozdział 7. Richard Rorty: filozofia analityczna z pragmatycznego punktu widzenia / 139
Rozdział 8. Hilary Putnam: od realizmu wewnętrznego do realizmu naturalnego / 159
Rozdział 9. Hilary Putnam: pluralizm pojęciowy i kres ontologii / 183
Rozdział 10. Hilary Putnam: odnowa filozofii i oświecenie pragmatyczne / 203
Rozdział 11. Robert B. Brandom: pragmatyzm racjonalistyczny i analityczny / 223
Rozdział 12. Robert B. Brandom: inferencjalizm i jego konsekwencje / 243
Rozdział 13. Robert B. Brandom: wobec idealizmu i filozofii analitycznej / 265
Zakończenie / 285
Bibliografia / 293
Summary. Neopragmatism / 315
Indeks osób / 323

Tadeusz Szubka

(ur. 1958), profesor i dyrektor Instytutu Filozofii Uniwersytetu Szczecińskiego, członek prezydium Komitetu Nauk Filozoficznych PAN. Przebywał na stażach naukowych w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Australii i Holandii. Autor książek: Metafizyka analityczna P.F. Strawsona (1995), Antyrealizm semantyczny. Studium analityczne (2001) i Filozofia analityczna. Koncepcje, metody, ograniczenia (2009). Laureat Nagrody Premiera za wybitne osiągnięcia naukowe (2010) oraz programu „Mistrz" Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2011). Obecnie zajmuje się metodologią filozofii i historią filozofii analitycznej.