Teologia narratywna, znajdująca wyraz w pracach interpretujących Księgę Genesis w optyce hermeneutyki opowieści, usiłuje przywrócić naukowej egzegezie jej mądrościowy i egzystencjalny wymiar. Należy bardzo mocno podkreślić novum tego opracowania. Dotyczy ono zarówno podjętej tematyki, jak i metody badawczej. Pomimo że w literaturze światowej poświęcono już wiele miejsca teologii narratywnej, to jednak na polskim rynku tak dojrzałego, dogłębnie systematycznego opracowania Księgi Genesis w hermeneutyce opowieści do tej pory się nie doczekaliśmy.
Zza książki wyłania się postać egzegety, którego wysiłki zmierzają do uniknięcia dualizmu między egzegezą i teologią, który grozi wielu egzegetom, odcinającym się, w imię swoiście rozumianej naukowości, od wysiłku aktualizacji tekstów sakralnych na użytek wspólnoty wierzących. Ksiądz Z. Pawłowski odważnie i z kompetencją przekonuje czytelnika swojej książki, jak ważne jest ukazanie znaczenia tekstu biblijnego ludziom, w ich własnej sytuacji życiowej.
Opracowanie pod względem zastosowanych metod badawczych, wyrażanych wniosków, podejścia do samego tekstu oryginalnego Genesis i innych tekstów biblijnych ukazało znakomity warsztat filologiczny autora, odznaczającego się rzetelnością naukową i pasją. Cała książka jest napisana piękną polszczyzną. Czyta się ją z dużym zainteresowaniem, jako dzieło napisane przez świetnego znawcę omawianej problematyki.
Z recenzji wydawniczej o. dr. hab. Adama Sikory, prof. UAM
