Doktor nauk humanistycznych. Jej zainteresowania naukowe skupiają się zwłaszcza wokół problematyki sprawczości czynników nieludzkich i technonauki. Zajmuje się głównie performansami, w przypadku których można mówić o współpracy człowieka i nowych technologii, a także o przenikaniu się badań naukowych, sztuki i praktyk życia codziennego. W swoich pracach stara się zestawiać i wykorzystywać różnorodne narzędzia oraz metody badawcze. Rozprawę doktorską poświęciła strategiom współdziałania ciał i technologii cyfrowych w najnowszych operach. Publikowała między innymi w „Didaskaliach”, „Quarcie”, „Notatniku Teatralnym”, monografiach zbiorowych. Współpracuje również z instytucjami kultury, koordynując projekty artystyczne oraz szkoleniowo-badawcze.
Opera, ciała, technologie. Strategia współdziałania w XXI wieku
Najnowsze opery to interesujący materiał badań nad relacjami zachodzącymi między ciałami a technologiami cyfrowymi. Charakteryzuje je otwartość formy, niejednolitość, eksperymentalność oraz wykraczanie poza instytucjonalne ramy tradycyjnie rozumianej sztuki operowej, a także nierzadko spekulowanie na temat przyszłości człowieka i technologii. Pisząc o najnowszych operach, nie można jednak pominąć znaczenia typowych rozwiązań estetycznych i dramaturgicznych, właściwych operze rozumianej jako tradycyjny gatunek, instytucja lub zbiór praktyk kształtujących zachowania jej wykonawców i odbiorców. W trzech głównych częściach książki autorka omawia wszystkie te zagadnienia, zestawiając rozmaite zjawiska artystyczne, społeczne i naukowe, które są analizowane przez specjalistów zajmujących się różnymi obszarami wiedzy. Na konkretne opery spogląda przez pryzmat teorii performatyków, kulturoznawców oraz badaczy technonauki i technokultury.
Podziękowania / 7
Wprowadzenie / 9
Zakres badań / 9
Trzy perspektywy. Tematyka kolejnych rozdziałów / 18
Problemy metodologiczne / 25
Opera / 28
Ciała / 36
Technologie cyfrowe / 49
Strategie współdziałania ciał i technologii cyfrowych / 56
Archiwum / 63
Część I
Ciała splecione z technologiami – asamblaże, interfejsy i brzmienia hybrydowe / 69
Asamblaże. Technologiczne przedłużenia ciał i ich reakcji / 75
Interfejsy. Ciała jako miejsca uobecnienia działania technologii / 83
Brzmienia hybrydowe. Elektroniczne modyfikacje głosów wykonawców / 92
Asamblaże, interfejsy i hybrydy. Estetyka eksperymentu / 102
Część II
Ludzie a (semi)autonomiczni wykonawcy nieludzcy – roboty, autorskie systemy komputerowe i drony / 105
Współdziałanie ludzi i humanoidalnych robotów / 112
Współdziałanie ludzi i technologii, które uwalniają ludzi od ich ciał / 124
Współdziałanie ludzi i zbiorowości robotów / 134
Współdziałanie ludzi i dronów / 142
Roboty, autorskie systemy komputerowe i drony. Estetyka Myślenia o przyszłości i fetyszyzowania technologii / 149
Część III
Zaangażowana publiczność – technologiczne materializacje oper, opery a praktyki życia codziennego i formy nieoperowe / 155
Technologiczne materializacje treści librett i partytur / 160
Zrastanie się oper z praktykami życia codziennego / 178
Nieoperowe formy. Emergencja nowych doświadczeń / 193
Technologiczne materializacje, życie codzienne i fuzja form. Estetyka aktualizowania opery / 225
Zakończenie / 229
Opera a technokultura. Technoopera / 229
Opery między strategiami współdziałania ciał i technologii cyfrowych / 238
Nota bibliograficzna / 245
Bibliografia / 247
Alfabetyczna lista opisywanych oper / 255
Summary / 257
Indeks osób / 259