Książka jest zbiorem studiów wybranych problemów z zakresu filozofii języka, ale też odnosi się do zagadnień z filozofii umysłu i ogólnie pojmowanej humanistyki. Przyjęta przez Autorkę perspektywa naturalistyczna jako podstawa filozoficzna i metodologiczna analizy podjętych problemów badawczych czyni tę publikację głosem w żywo toczonej dyskusji o możliwościach naturalizowania różnych obszarów współczesnej filozofii.

Autorka umieszcza swoje rozważania w dwóch paradygmatach. Pierwszy wiąże się z naturalizmem, nakazując uzgadnianie filozoficznej refleksji z wynikami badań naukowych. Podkreśla przy tym, że naturalizm nie musi oznaczać ani fizykalizmu ani redukcjonizmu. [...] Drugi wywodzi się z późnej filozofii Wittgensteina i nakazuje koncentrację na jednostkowym znaczeniu uwikłanym w praktykę. Autorce bliskie są oba podejścia, lecz zdaje sobie sprawę z trudności ich pogodzenia. Na książkę Aleksandry Derra można spojrzeć właśnie jako na taką próbę.