Będąc zdecydowanie najbardziej wpływową i najchętniej przywoływaną koncepcją lingwistyczną w humanistyce minionego wieku, teoria języka Ferdinanda de Saussure'a nie doczekała się jak dotąd w Polsce osobnego omówienia z perspektywy literaturoznawczej. Książka Anny Skubaczewskiej-Pniewskiej, ukazująca się w stulecie śmierci genewskiego lingwisty, wypełnia tę lukę. Pozakrytyczną analizą teoretycznoliterackiej recepcji wydanego pośmiertnie Kursu językoznawstwa ogólnego, a także tak zwanych „anagramów” de Saussure'a, czytelnik znajdzie tu syntetyczną historię semiologii (skonfrontowanej z Peirce'owską semiotyką), wyjaśnienie nieporozumień narosłych wokół Saussure'owskich pojęć i prac oraz omówienie roli porównań i metafor w tekstach wybitnego językoznawcy.