Autorka kieruje swoją uwagę na estetyczne doświadczenie, sztukę oraz procesy estetyzacji w warunkach późnej nowoczesności. Estetyczne ukierunkowanie pracy nie oddala nas jednak od ważnych problemów współczesnej humanistyki. Łączy się bowiem z płaszczyzną filozoficznych pytań o kondycję człowieka zmagającego się z problemami skończoności istnienia, kontyngencji, braku pewności ontologicznej w dzisiejszym świecie. Wykłady prezentują trzy późnonowoczesne funkcje doświadczeń estetycznych, w tym sztuki. Iwona Lorenc sięga w swej prezentacji głównie do narzędzi fenomenologicznych, wskazując na przydatność fenomenologii do tego typu analiz. Jej odniesienia filozoficzne są jednak znacznie szersze: nawiązuje do Kanta, do współczesnych sporów o aktualność niedokończonego projektu moderny w ujęciu Habermasa, przywołuje myśli Nietzschego, Husserla, Heideggera, Merleau-Ponty`ego, Vattima, Ricoeura, Adorna, Rancière`a, Lyotarda i wielu innych.
pracuje w Instytucie Filozofii w Uniwersytecie Warszawskim (gdzie pełni funkcję kierownika Zakładu Estetyki) oraz w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Od 1989 redaktor, a następnie w latach: 2002–2007 redaktor naczelna półrocznika „Sztuka i Filozofia”; w latach 1998–2008 współkierowała Pracownią Badań nad Filozofią Francuską i Francuskojęzyczną w Instytucie Filozofii UW. Specjalizuje się w filozofii sztuki, szczególnie w zakresie filozofii fenomenologicznej, filozofii przedstawienia i estetycznej problematyce późnej nowoczesności. Jest autorką wielu publikacji, m.in. monografii: Logos i mit estetyczności (1993); Świadomość i obraz. Studia z filozofii przedstawienia (2003); Minima aesthetica. Szkice o estetyce późnej nowoczesności (2010); a także redaktorem naukowym prac zbiorowych, np.: Fenomenologia francuska (2006); Wokół fenomenologii francuskiej (2007); Fenomen i przedstawienie. Francuska estetyka fenomenologiczna (2011).
