(...) Listy Wittlina stanowią nie tylko niezwykle ciekawy zapis emigracyjnego życia literackiego, ale przede wszystkim dowód zmagania się z różnorakimi trudnościami. (...) Lata pięćdziesiąte to dla Wittlina nieustanne rozterki związane zarówno z lękami egzystencjalnymi i ambicjami pisarskimi (każdy autor chce przecież wydawać), jak też problemy dnia codziennego związane ze zdrowiem, brakiem pieniędzy i możliwością ich zarobienia. Halina Wittlinowa otrzymywała od Mariana Falskiego (tego od elementarza) propozycje pracy w ówczesnym Ministerstwie Oświaty, zatem powrót do PRL-u zapewne rozwiązałby wszelkie dylematy w kwestii finansów, ale pojawiłyby się pytania natury moralnej i ideologicznej. Wittlin zdawał sobie sprawę, przed jakimi wyborami stają „inżynierowie dusz ludzkich” w kraju rządzonym przez komunistów, chociaż jednocześnie zazdrościł im oczywiście sytuacji majątkowej i wielotysięcznych nakładów. Każdy list opatrzony został bogatymi przypisami, które zdecydowanie ułatwiają lekturę. Wśród bohaterów epistolograficznych wynurzeń pojawiają się m.in.: Hemar, Tuwim, Iwaniuk, Wańkowicz i wiele innych postaci krajowego i emigracyjnego Parnasu. Tematyka listów jest w pewnej mierze podobna, jak w innych tego rodzaju publikacjach. Pojawiają się zatem codzienne radości i zwątpienia, niesnaski, drobne uszczypliwości, wymiana opinii na tematy stricte literackie oraz czasem zwyczajna chęć poplotkowania. Wyłania się z nich jednak jakiś ułamek panoramy życia twórców, którzy nie zdecydowali się wrócić do zniewolonego kraju po roku 1945.
Listy to dokument istotny i interesujący zarówno dla naukowców, jak i zwykłych miłośników literatury. Ukazują Wittlina jako człowieka niezłomnych zasad, chociaż niepozbawionego wad. Jednak wiernego swoim przekonaniom i pewnego, że wewnętrzna wolność jest warta więcej niż apanaże i wysokie nakłady.

Fragment recenzji opublikowanej na stronie:
https://forumakademickie.pl/recenzje/fragmenty-panoramy/