Książka przybliża Czytelnikowi informacje dotyczące hebrajskiego terminu ruah w Manuskryptach znad Morza Martwego. Oznacza on m.in. Ducha Bożego, wiatr, tchnienie, oddech, ale i ludzką egzystencję, całe spektrum życia duchowego, emocjonalnego. Dokonana w książce analiza umożliwia przyjrzenie się temu, jak między powstaniem Starego i Nowego Testamentu, w czasie obejmującym okres od III w. p.n.e. do I w. n.e., na styku kultur semickiej i helleńskiej kształtowały się poglądy dotyczące szeroko rozumianej pneumatologii, w tym dochodzenia do koncepcji osobowego Ducha Świętego. Dzięki lekturze Czytelnik ma możliwość lepiej poznać mniej znane konteksty tworzenia się antropologii i aksjologii judeochrześcijańskiej.
Doktor nauk humanistycznych, pedagog, certyfikowany specjalista terapii uzależnień, biegły sądowy ds. uzależnień, terapeuta TSR, teolog oraz przewodnik po Ziemi Świętej. Adiunkt na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Interesuje się ludzką duchowością i relacją pomiędzy nią a wychowaniem i rozwojem człowieka. Od kilkunastu lat zajmuje się manuskryptami qumrańskimi, wcześniej wydał na ich temat książkę Wychowanie we wspólnocie z Qumran (2013). Za badania dotyczące zastosowania qumrańskich metod wychowawczych w pracy terapeutycznej otrzymał grant w ramach programu „Krok w przyszłość”. Czynnie współpracuje z wieloma ośrodkami i organizacjami, od 12 lat działając jako psychoterapeuta.
