Dr nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa. Publikował w czasopismach „Litteraria Copernicana”, „Przegląd Humanistyczny”, „Wiener Slavistisches Jahrbuch” oraz w pracach zbiorowych. Stypendysta Stipendienstiftung der Republik Österreich. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół piśmiennictwa drugiej połowy XIX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem historii idei tego okresu, związków między życiem społecznym a literaturą oraz zagadnień związanych z pograniczem kulturowym. Pracuje jako dziennikarz i wykładowca akademicki.
Oblicza prowincji. Galicja w polskojęzycznej prozie pisarzy zaboru austriackiego II połowy XIX wieku
Galicja w okresie autonomii, jak żadna inna dzielnica Rzeczypospolitej pod zaborami, doczekała się wyrazistych etykiet wskazujących na jej specyfikę. Najbardziej znane: Polski Piemont czy galicyjska nędza wskazują co prawda na dwoisty obraz regionu, na ogół jednak dominuje dziś sentymentalna wizja Galicji utrwalona m.in. przez literaturę dwudziestowieczną. Tymczasem, sięgając do tekstów pisarzy galicyjskich z drugiej połowy XIX wieku, zauważyć można bardzo krytyczny osąd obserwowanej przez nich współczesności, kontrastujący z późniejszymi mityzującymi przekształceniami. Celem książki jest zaprezentowanie tego „surowego”, notowanego na gorąco obrazu Galicji, w którym uparcie powtarzają się utyskiwania na gorszość, drugorzędność i marginalizację prowincji. Jest to jednocześnie opowieść o wychodzeniu z owej prowincjonalności i budowaniu silnej tożsamości zbiorowej. Książka nie jest przy tym typową pracą literaturoznawczą, lecz stanowi próbę analizy kulturowej dyskursu dotyczącego Galicji w piśmiennictwie drugiej połowy XIX wieku.
Wstęp: Galicja, czyli prowincja? / 7
Rozdział I. Teoretyczne aspekty prowincjonalizmu i peryferyjności / 23
1. Inspiracje i wstępne rozróżnienia terminologiczne / 23
2. Prowincja w języku / 35
3. Między prowincją a peryferiami / 42
4. Refleksje literaturoznawcze / 47
5. Ramy czasowe, materiał badawczy i układ treści / 59
Rozdział II. Na uboczu Historii? / 65
1. Galicyjska powieść polityczna. Upolitycznienie literatury / 65
2. „Przebudzeni” w „wiecznie drzemiącym królestwie Galicji”. Wokół powstania styczniowego / 71
3. Odwilż na peryferiach. Między powstaniem a „nową erą” Galicji / 95
4. Na politycznej giełdzie. Między ugodą a zasadą / 115
5. W okresie „kulawej autonomii” / 126
Rozdział III. Anatomia zacofania / 131
1. Lokomotywy zmian / 131
2. Geneza zacofania i drogi wyjścia / 139
3. Choroby Galicji / 144
3.1. Grzechy własne / 145
3.2. Pasożyty i pijawki / 150
3.3. W cieniu Austrii / 159
4. Wielki eksperyment: od galicyjskiej nędzy do Eldorado / 167
5. Sukces na peryferiach? / 184
Rozdział IV. (Auto)portret prowincjusza / 195
1. Ku istocie galicyjskości? / 195
2. Zamknięcie w tradycji / 198
3. Prowincjonalne kompleksy / 213
4. Bastion inteligencji / 230
Rozdział V. Ex occidente lux? Dyskusje cywilizacyjne w prozie galicyjskiej / 241
1. Na obrzeżach Cywilizacji? / 241
2. Ducha polskiego okryć skórą angielską / 253
3. Nowy Świat w galicyjskich opłotkach / 263
4. Pół-Azja, czyli „Po co dzikim miliony?” / 279
Zakończenie / 295
Bibliografia / 301
I. Podmiotowa / 301
II. Przedmiotowa / 304
Faces of the province. Galicia in the Polish prose of the writers from Austrian partition in the second part of the nineteenth century. Summary / 321