Opisywana w Rozważaniach dotyczących rozumu ludzkiego Johna Locke’a (1634–1704) rozumność wznosi się od indywidualnych doświadczeń do rozumu pojmowanego nie tylko jako predyspozycja pojedynczych ludzi, ale jako wyznacznik ludzkiej natury, gwarantujący obiektywność wiedzy, bezstronność kodeksów moralnych, wyznaczone rozumem granice tego, co można wiedzieć w kwestiach religijnych. Różnica pomiędzy rozumnością a bezrozumnością okazuje się jednak nieostra. Rozumność jest stopniowalna, a jej obrzeża zamieszkują nie tylko dzieci, których rozum ma się dopiero rozwinąć, ale także idioci, szaleńcy i dzicy. Przedmiotem niniejszej monografii jest analiza przedstawionej przez Locke’a historii ludzkiego rozumu, jego wyłanianie się, rozkwit i spełnienie w powszechnie dostępnej wiedzy oraz w kwestiach praktycznych – doktrynie politycznej, etyce i religii.
Pracuje w Instytucie Filozofii UMK; jego zainteresowania badawcze obejmują nowożytną filozofię brytyjską i estetykę. Autor monografii Angielski spór o istotę piękna. Koncepcje Shaftesbury’ego i Burke’a (2001), Kategorie „przedmiotu” i „podmiotu” w Dawida Hume’a nauce o naturze ludzkiej (2005), Człowiek i duch nieskończony. Immaterializm George’a Berkeleya (2010), a także przekładów dzieł filozoficznych z języka angielskiego.
Zobacz publikacje autora
- Kategorie "podmiotu" i "przedmiotu" w Dawida Hume'a nauce o naturze ludzkiej
- Człowiek i duch nieskończony. Immaterializm George'a Berkeleya
- Empiryczne podstawy i obrzeża filozofii siedemnastego wieku
- Filozofia - Etyka - Ekologia. Profesorowi Włodzimierzowi Tyburskiemu w darze
- Znaczenie filozofii Oświecenia. Człowiek wśród ludzi
- Doświadczenie i rozum. Empiryzm Johna Locke'a
- Ruch Filozoficzny. Tom LXXV (4/2019)
