Czas żupanów, czas czechmanów. Strój polski w źródłach archeologicznych, ikonograficznych i pisanych

Dr hab. nauk historycznych, prof. UMK. Ukończyła studia archeologiczne ze specjalnością konserwacja zabytków archeologicznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W Pracowni Konserwacji Instytutu Archeologii UMK prowadzi działalność naukową, konserwatorską i dydaktyczną. Brała udział w licznych badaniach archeologicznych – podwodnych i naziemnych – w Polsce i Europie. W centrum jej zainteresowań nieodmiennie znajduje się kultura materialna średniowiecza i czasów nowożytnych. Specjalizuje się w konserwacji zabytków archeologicznych wykonanych z surowców organicznych: drewna, skóry, poroża oraz tkanin. Zajmowała się konserwacją zabytków wydobytych z dołów śmierci oficerów polskich zamordowanych przez NKWD w Charkowie, Miednoje, Katyniu i Kijowie; zabytków z obozów zagłady Żydów w Bełżcu, Oświęcimiu i Sobiborze; ubiorów grobowych wydobytych z krypt kościołów w Lubiniu, Gdańsku, Toruniu, Gniewie, Piasecznie, Byszewie, Szczuczynie, Końskowoli, Łukowie, Radzyniu Podlaskim, Pszczynie, Konotopie i Lublinie. Za konserwację szat z Lublina otrzymała prestiżową nagrodę Unii Europejskiej – EUROPA NOSTRA 2002, a za konserwację obiektów wydobytych z dołów śmierci z 1940 roku – Srebrny Krzyż Zasługi i medale za aktywną współpracę z polskimi muzeami. Autorka ok. 150 publikacji poświęconych zagadnieniom osadnictwa, kultury materialnej i szeroko pojętej kultury funeralnej. Jej hobby to historia tkanin – od łyka do jedwabiu – oraz zagadnienia techniki i technologii ich wytwarzania.