Aktywność dyplomacji USA wobec państw członkowskich Unii Europejskiej w latach 2009–2013

Relacje łączące Waszyngton z poszczególnymi stolicami państw członkowskich Unii Europejskiej zależą w dużej mierze od strategii polityki zagranicznej przyjętej przez daną administrację amerykańską. W badaniu jakości owych relacji na pierwszy plan wysuwa się ich polityczny charakter, w sposób naturalny odzwierciedlający wolę zacieśnienia współpracy z danym sojusznikiem, lub też jej brak. Gesty, takie jak obecność poszczególnych państw w amerykańskich manifestach politycznych, spotkania polityków najwyższego szczebla czy też podejmowanie przez Kongres inicjatyw mających znaczenie dla relacji bilateralnych, mogą być zaliczane do politycznych aspektów więzi łączących Waszyngton z jego sojusznikami na arenie międzynarodowej. Wnikliwa obserwacja polityki światowej, w szczególności zaś europejskiej, pozwala stwierdzić, że wyżej wymienione gesty są oczekiwane i doceniane przez partnerów Stanów Zjednoczonych, a ich rola tuż po zaprzysiężeniu nowej administracji waszyngtońskiej nie może zostać przeceniona.

Dyskusje towarzyszące kampanii prezydenckiej w Stanach Zjednoczonych oraz wyborom na urząd głowy państwa przeprowadzonym w listopadzie 2016 r. skłoniły autora prezentowanej książki do zastanowienia się nad rolą Europy w dyplomacji amerykańskiej, tocząca się w Polsce debata o przyszłości relacji transatlantyckich spowodowała zaś chęć przeanalizowania aktywności dyplomacji amerykańskiej wobec państw członkowskich Unii Europejskiej.

Wprowadzenie

Rozdział I. Założenia metodologiczne

Rozdział II. Polityka zagraniczna administracji Baracka Obamy
1. Konstytucyjne uwarunkowania prowadzenia amerykańskiej polityki zagranicznej
1.1. Prezydent
1.2. Kongres
1.3. Sekretarz stanu
1.4. Sąd Najwyższy
2. Sylwetki głównych architektów amerykańskiej dyplomacji w latach 2009–2013
2.1. Prezydent Stanów Zjednoczonych Barack Obama
2.2. Sekretarz stanu USA Hillary Clinton
3. Priorytety polityki zagranicznej administracji Baracka Obamy
3.1. Reorientacja amerykańskiej polityki zagranicznej w latach 2009–2013
3.2. „Doktryna” Hillary Clinton
4. Polityka zagraniczna USA wobec poszczególnych państw świata i regionów geopolitycznych
4.1. Afryka
4.2. Ameryka Północna – Kanada
4.3. Ameryka Środkowa i Południowa
4.4. Australia, Azja i Pacyfik
4.5. Bliski Wschód
4.6. Europa
4.7. Rosja
5. Podsumowanie

Rozdział III. Miejsce państw członkowskich UE w amerykańskich dokumentach o charakterze manifestów politycznych
1. Państwa Unii Europejskiej w amerykańskich dokumentach o charakterze manifestów politycznych
1.1. Strategia Bezpieczeństwa Narodowego USA z 2010 r.
1.2. Narodowa strategia USA w zakresie zwalczania terroryzmu z 2011 r.
1.3. Narodowa strategia wojskowa USA z 2011 r.
2. Sojusznicy europejscy w wybranych wystąpieniach publicznych amerykańskiego prezydenta i sekretarz stanu o charakterze manifestów politycznych
2.1. Orędzia o stanie państwa
2.2. Przemówienia Baracka Obamy na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ, podczas szczytów NATO i forów amerykańsko-unijnych – wybrane przykłady
2.3. Przemówienie sekretarz stanu Hillary Clinton z 15 lipca 2009 r.
2.4. Przemówienie szefowej Departamentu Stanu USA z 29 stycznia 2010 r.
2.5. Podsumowanie
3. Weryfikacja szczegółowej hipotezy badawczej i uwagi końcowe

Rozdział IV. Znaczenie relacji bilateralnych Waszyngtonu ze stolicami europejskimi na podstawie częstotliwości oficjalnych spotkań podmiotów prowadzących politykę zagraniczną
1. Oficjalne wizyty Baracka Obamy w państwach członkowskich Unii Europejskiej w latach 2009–2013
2. Oficjalne wizyty Hillary Clinton w poszczególnych państwach Unii Europejskiej w latach 2009–2013
3. Oficjalne wizyty przywódców państw członkowskich Unii Europejskiej w Stanach Zjednoczonych i ich spotkania z prezydentem Barackiem Obamą w latach 2009–2013
4. Oficjalne wizyty podmiotów odpowiedzialnych za politykę zagraniczną państw członkowskich Unii Europejskiej w Stanach Zjednoczonych i ich spotkania z sekretarz stanu Hillary Clinton w latach 2009–2013
5. Weryfikacja szczegółowej hipotezy badawczej i uwagi końcowe

Rozdział V. Państwa Unii Europejskiej w aktach prawnych Kongresu Stanów Zjednoczonych
1. Państwa Unii Europejskiej w aktach prawnych Senatu
2. Państwa Unii Europejskiej w aktach prawnych Izby Reprezentantów
3. Weryfikacja szczegółowej hipotezy badawczej i uwagi końcowe

Podsumowanie i wnioski
Bibliografia
Spis tabel i rycin
Aneks

Michał Dahl