SKIP_TO
Kategoria: Nauki teologiczne

Dowody na istnienie Boga

Rok wydania:2024 Nr wydania:Wydanie pierwsze Liczba stron:324 ISBN:978-83-231-5051-0 eISBN:978-83-231-5052-7 Opracowanie i wprowadzenie:Mirosław Mróz Przekład:Tomasz Kupś DOI: doi https://doi.org/10.12775/978-83-231-5052-7
OPIS Książka ta została napisana już w 1926 roku, a wydana przez Ferdinand Schöningh-Verlag w Paderborn. Dowody na istnienie Boga, chociaż mogłoby się wydawać, że są prostym przypomnieniem myśli Tomasza z Akwinu, to jednak tak nie jest. Ksiądz Franciszek Sawicki odwołuje się co prawda do Akwinaty, niemniej jednak proponuje swoją wykładnię dowodów na istnienie Boga. Lektura tej książki jest niezwykle ciekawa, gdyż jej autor jako personalista i filozof doskonale znający myśl Immanuela Kanta staje w pewnym dystansie do neoscholastycznego tomizmu. Nie opowiada się jednak w prostej linii po stronie myśli kantowskiej, gdyż poznanie Boga dla pomorskiego myśliciela nie jest jedynie oczywistym postulatem koniecznym dla właściwego uporządkowania ludzkiego życia. […] F. Sawicki zachowuje filozoficzne i teologiczne poznanie, jasno je oddzielając, uzupełniając jednak o swoje podejście psychologiczne. Jak to możliwe również dlatego, że mówienie o Bogu rozpoczyna Sawicki od doświadczenia? Jakie jest to doświadczenie Boga? Ten wytrawny teolog pragnie rozszerzyć tradycyjne, bezdoświadczeniowe mówienie o Bogu. Wiedząc, że klasyczny tomizm wyklucza bezpośrednie doświadczenie Boga jako naturalną zdolność człowieka, Bóg jest przecież Bytem, który całkowicie transcenduje człowieka, niemniej jednak nawet drogi św. Tomasza z Akwinu rozpoczynają się od faktów potocznego doświadczenia napotykanego w świecie fizycznym. Sawicki zmienia akcenty, mówiąc nie tyle o filozofii Boga, ile o filozofii religii. Tym samym pragnie, aby nie była ona rodzajem jakiejś abstrakcyjnej dyscypliny, ale dostrzegała ludzki podmiot. Bóg, który objawia się w świecie, nie jest dla siebie, lecz dla człowieka. […] 

Książka ks. Sawickiego Dowody na istnienie Boga nie jest zatem odtworzeniem czy omówieniem pięciu podstawowych dróg prowadzących do wykazania, że Bóg istnieje. Autor tej pracy jest świadomy, że już w dziełach Akwinaty znajdują się inne wskazania przywodzące do stwierdzenia istnienia Boga. Te przyczynki wykorzystuje ks. Sawicki i dlatego też prezentuje we własnym opracowaniu szerszy zakres tychże dowodów. Podkreślone zostają dowody kosmologiczne wychodzące z założenia, że wszechświat świadczy o Bogu. […]

Innym dowodem jest dowód przyczynowo-kauzalny (ex motu). Przeprowadził go już Arystoteles, jakkolwiek odrzucił stworzenie świata oraz przyjmował ruch wieczny. Przez ruch nie należy tu rozumieć tylko ruchu lokalnego, lecz wszelką zmianę, nawet jakościową. Każdy ruch zakłada przyczynę poruszającą, która może być albo w samym bycie poruszanym, albo w bycie innym. Arystoteles rolę Boga traktuje analogicznie do roli, jaką magnes odgrywa w ruchu żelaza. Tak też podobnie Bóg jako przedmiot miłości pociąga wszystkie byty do siebie, powodując przez to ruch. Mamy tu wyraźne nawiązanie do nauki Platona o erosie działającym we wszechświecie. Wyróżnić można dowód entropologiczny mówiący o tym, że suma energii jest niezmienna, chociaż istnieje we wszechświecie zamiana energii idąca w kierunku przemian np. wyższych typów energii w energię najniższego stopnia, jakim jest energia cieplna. Wskazuje to, że entropia istniejąca we wszechświecie musiała mieć początek, względnie dopuszcza się przyjęcie interwencji boskiej w zachodzących w niej nowych początkach. Zatem zarówno sam początek, jak i nowe szeregi procesu entropicznego o charakterze przyczynowym zakładają istnienie Boga. […] 

Podobnym dowodem na istnienie Boga jest także ten oparty na ewolucji wszechświata, a wskazujący na istnienie życia na Ziemi. Przyjmuje się bowiem, że skoro nie zawsze życie istniało na Ziemi, a jedynie martwa przyroda, wytłumaczenie przejścia ze stanu nieożywionego do ożywionego zakłada istnienie Boga. Istnienie życia wydaje się z konieczności wskazywać na konieczność istnienia Stwórcy. Dowody teleologiczne, z porządku i celowości, to dowody najbardziej popularne i znane. Nie będziemy się tutaj nad nimi zatrzymywać. Wskazując jedynie na to, że istnienie Boga dla ks. F. Sawickiego to nie fakt a priori, nie jest też jedynie wynikiem analizy zagadnienia prawdy. By udowodnić istnienie Boga, trzeba oprzeć je na doświadczeniu. Był to w ówczesnym świecie pomysł bardzo śmiały, ponieważ doświadczenie określa skończoność i niedoskonałość bytu, co jest zupełnym przeciwieństwem Boga. Ale według ks. F. Sawickiego nie było innego sposobu na stwierdzenie Jego istnienia. Przedstawienie dowodów na istnienie Boga jest możliwe według filozofa z Pelplina tylko wtedy, gdy nie będzie się udowadniać tego istnienia z nieznanej nam wszakże istoty Boga, ale najlepiej czynić to z doświadczenia i refleksji nad dziełami, których jest On autorem, a które my znamy jako rzeczy istniejące. 

[…] Najczęściej cytowanym przez Sawickiego autorem jest bezspornie św. Tomasz z Akwinu. To on formułowane przez siebie dowody na istnienie Boga nazywa „drogami”. Podobnie czyni F. Sawicki. I jego dowody mają charakter metafizyczny, a swą wartość czerpią z istotowego powiązania z realistyczną koncepcją bytu, zwłaszcza ze złożonością bytu z istoty i istnienia. Istnienie nie jest naturalnym następstwem istoty i nie wypływa ze struktury bytu, domaga się więc przyjęcia takiego bytu, w którym nie ma zdwojenia na istotę i istnienie. Nietożsamość istoty i istnienia stanowi jedyną racjonalną podstawę przyjęcia Bytu pierwszego, czystego aktu Istnienia. Takie stanowisko Akwinaty podziela nasz filozof. Bardzo dobrze on zna De ente et essentia i następne dzieła Tomasza z Akwinu, w których formułuje wprost dowody na istnienie Boga, Summa contra Gentiles, a przede wszystkim te zaprezentowane w Summa theologiae, De veritate, De potentia Dei czy w komentarzach do Arystotelesa In Physica oraz In Metaphisica. 

(Z Wprowadzenia ks. prof. Mirosława Mroza)

Powiązane

Inne z tej kategorii

Przydatne linki