Psucie wiedzy. Ukryte skutki finansowego zawłaszczania życia publicznego

Napisałem Psucie wiedzy (2015), chcąc zwrócić uwagę na to, że wiedza finansowa wypierała inne rodzaje wiedzy w coraz bardziej niepokojący sposób, zarówno w sferze publicznej, jak i prywatnej. […] Napisałem jednak tę książkę za wcześnie! Powstała ona, zanim świat polityki dostarczył nam nowych, poważnych przykładów psucia wiedzy, a w gruncie rzeczy przejawów pogardy dla niej: zanim w zadziwiającej nas drugiej połowie 2016 roku wymyślono określenie „postprawda”; zanim zwolennicy opuszczenia Unii Europejskiej przez Zjednoczone Królestwo zaczęli używać słowa „ekspert” w charakterze obelgi; zanim Donald Trump odrzucił przekonanie, że wiedza naukowa ma rozstrzygające znaczenie w decydujących debatach dotyczących zmiany klimatycznej; zanim jego doradczyni Kellyanne Conway ukuła wyrażenie „fakty alternatywne”. W Psuciu wiedzy zidentyfikowałem pewne procesy, aczkolwiek nie przewidziałem, że dojdzie do ich kulminacji, która w tak istotny sposób odmieni funkcję wiedzy w debacie politycznej.

Colin Crouch, Fragment przedmowy do polskiego wydania

Wykaz skrótów / 9
Przedmowa do polskiego wydania / 11
Podziękowania / 17

1. Neoliberalizm i problem wiedzy / 19
2. Wiedza a problem kapitalizmu / 51
3. Upadek etosu służb publicznych / 87
4. Wiedza dla obywateli, klientów czy przedmiotów? / 119
5. Obywatele, klienci, politycy, profesjonaliści i finansiści / 153

Bibliografia / 191
Indeks / 199

Colin Crouch