Ze wstępu
Obecność pedagogiki opiekuńczej na gruncie polskim sięga już około osiemdziesięciu lat. Przez ten stosunkowo krótki okres (w aspekcie rozwoju nauki) powoli, ale konsekwentnie, rozwija ona swój status teoretyczno-metodologiczny. Przedmiotem tej pracy jest rozwój teorii i metod polskiej pedagogiki opiekuńczej - od jej genezy aż po współczesność. Podjęcie tego problemu (poza względami dydaktycznymi) uzasadnia przede wszystkim:
* ciągle dyskusyjny charakter preliminariów i statusu teoretyczno-metodologicznego pedagogiki opiekuńczej,
* już od wielu lat pluralizm koncepcyjny,
* pokazanie pedagogiki opiekuńczej w trakcie procesu tworzenia i rozwoju teoretyczno-metodologicznego,
* niepokojące spowolnienie w ostatnich latach refleksji naukowej nad rzeczywistością opiekuńczo-wychowawczą.