Romans Freuda i Gradivy. Rozważania o psychoanalizie

Monografia Romans Freuda i Gradivy ukazuje dorobek Sigmunda Freuda jako formę działalności literackiej, za którą twórca psychoanalizy otrzymał w 1930 roku Nagrodę im. Johanna Wolfganga Goethego. Książka zawiera charakterystykę jego tekstów poświęconych sztuce, definiuje rozumienie roli pisarza i artysty przez psychoanalizę. Autor opisuje metodologię badawczą Freuda, który zapożyczył od literatury istotną część swojego aparatu pojęciowego, pisząc tzw. romans psychoanalityczny. Rozważania na temat mitopoezji we wskazanej twórczości wykraczają poza granice literatury i nawiązują do wątków filozoficznych, estetycznych oraz autobiograficznych obecnych w dziele „ojca psychoanalizy”. 

Rozdział 1. O estetyce psychoanalizy / 7

Rozdział 2. O nieboskiej trójcy i teorii popędów / 21

Rozdział 3. O narcyzmie psychoanalizy i literatury / 35

Rozdział 4. O sępach nad ciałami artystów / 49

Rozdział 5. O wielkości małych pisarzy / 63

Rozdział 6. O „psychoanalitycznym romansie” Freuda i Gradivy / 79

Rozdział 7. O niesamowitości spraw intymnych / 93

Rozdział 8. O mitach i masach / 113

Rozdział 9. O kompleksie Nietzschego / 129

Rozdział 10. O godzeniu Freuda i junga w baśniach / 157

Rozdział 11. O przyszłości pewnego złudzenia / 189

Bibliografia / 203
Zusammenfassung. Der liebesroman von freud und gradiva. Betrachtungen über die psychoanalyse / 209
Indeks osobowy / 215

Tomasz Małyszek