Autorzy zamieszczonych w tym tomie tekstów zaproponowali różne sposoby odczytania terminu, jakim jest dziedzictwo pedagogiczne. Odnieśli się do minionej myśli pedagogicznej i jej przedstawicieli (teoretyków i praktyków), propagowanych przez nich koncepcji oraz do dziedzictwa instytucji. Wspólnym mianownikiem zebranych artykułów, jest próba ocalenia od zapomnienia idei edukacyjnych oraz instytucji jako miejsc podtrzymywania tradycji i ochrony dziedzictwa kulturowego. Należy zauważyć, że autorzy zebranych rozważań podkreślali zwłaszcza rolę dziedzictwa pedagogicznego w oddziaływaniu na młode pokolenie Polaków oraz starania czynione dla jego ochrony. Zasygnalizowane w niniejszej publikacji problemy są świadectwem tego, jak ważna jest świadomość konieczności dbania o dziedzictwo kulturowe, w tym pedagogiczne. Odwoływanie się do przeszłości, tradycji i kultury minionych pokoleń ma bowiem istotne znaczenie bez względu na okoliczności polityczne, społeczne itp. Zwłaszcza w trudnych dla narodu momentach dziejowych dorobek przodków oraz pamięć o ich pracy i wysiłku był inspiracją do walki o odzyskanie tożsamości i niepodległości. Współcześnie pamięć o tym, co ważne w dziejach narodu, oznacza troskę i zaangażowanie w przyszłość.