Tematem książki jest oświecenie polskie w kontekście zjawisk i tendencji charakterystycznych dla Europy (a w szczególności Francji) XVIII wieku. Autorka analizuje piśmiennictwo polskie tego kresu; poruszając się w kręgu zagadnień, takich jak: uniwersalizm i rodzimość, pojmowanie utopii, stosunek do antyku – ukazuje swoistość postaw, poglądów i form wypowiedzi, uwarunkowania tradycjami naszej kultury oraz jej sytuacją w czasach reform politycznych i przemian świadomościowych.
Emerytowany profesor Instytutu Badań Literackich PAN i Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Autorka książek, rozpraw, artykułów poświęconych piśmiennictwu i kulturze doby oświecenia. Współtwórczyni i honorowy prezes Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym, doktor honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, redaktor i współautor Słownika literatury polskiego Oświecenia (wyd. 1 – 1977), książek Oświeceni o literaturze (1996), Pisarze polskiego oświecenia (1996), Słownika polskiej krytyki literackiej 1764–1918 (2016).
