W dotychczasowych badaniach nad historią powstałej w 1894 roku „Gazety Grudziądzkiej" i fenomenem działalności wydawniczej Wiktora Kulerskiego niewiele miejsca zajmowały relacje między redaktorami odpowiedzialnymi czasopisma a pruskimi sędziami, prokuratorami oraz policjantami kontrolującymi treści zamieszczane na łamach periodyku. Przedmiotem zainteresowań takich badaczy grudziądzkiej gazety, jak: Tadeusz Cieślak, Teresa Perkowska, Mieczysław Stański czy Zbigniew Walczak były jej dzieje, rozwój w poszczególnych dziesięcioleciach, różne formy promocji i czytelnictwa. Z grona redakcyjnego największe zainteresowanie budził oczywiście twórca periodyku - Kulerski, odrębnych tekstów biograficznych doczekali się też między innymi: Jan Rakowski, Walerian Rutkowski, Michał Majerski, Stanisław Rożanowicz, Mieczysław Piechowski; wielu pozostało nieznanych i czeka na opracowania przybliżające ich życie i różnorodną działalność dla dobra społeczności grudziądzkiej. Zainteresowanie budziły jedynie niektóre problemy poruszane na łamach gazety Kulerskiego: oświata i wychowanie, literatura, strajki szkolne. Procesy prasowe wybranych redaktorów odpowiedzialnych bliżej przedstawiła Grażyna Gzella. Prawo prasowe regulujące wydawanie czasopism w zaborze pruskim scharakteryzowali Artur Jazdon i Grażyna Gzella.
Zasięg chronologiczny niniejszej rozprawy - lata 1894-1914 - obejmuje czas od powstania „Gazety Grudziądzkiej" do wybuchu pierwszej wojny światowej, kiedy zawieszono prawo prasowe i wprowadzono cenzurę prewencyjną. Redakcja pisma wydawanego w pomorskim mieście stosowała się do przepisów prawa prasowego z 1874 roku i kodeksu karnego z 1871 roku. Obowiązująca cenzura represyjna pozwalała na wydrukowanie każdego tekstu; kontrola treści, a co za tym idzie reglamentacja słowa, następowała po pojawieniu się gotowego numeru periodyku.